سلمان هراتی
سلمان هراتی در سال ۱۳۳۸ هجری شمسی در روستای «مرزدشت» تنکابن، در خانواده‌‌ای مذهبی پا به عرصه وجود نهاد.
دوران ابتدایی را در روستا گذراند و از سنین نوجوانی با قلم و دفتر و کتاب، انس و الفت گرفت.
از همان ابتدای جوانی به دلیل فقر مادی، برای گذراندن معاش به شاگردی می‌پرداخت و با چوپانان محلی (گالشها) به چوپانی می‌رفت و از همین رهگذر با ترانه‌های محلی آشنایی پیدا کرد.
از سال ۱۳۵۲ به نوشتن روی آورد و سرودن شعر را تجربه کرد.
فوق دیپلمش را در سال ۱۳۶۲ در رشته هنر گرفت و بلافاصله به کار تدریس هنر در روستاهای تنکابن مشغول شد.
سلمان با شعر متعهد پیوندی ناگسستنی داشت و از همین روست که صمیمیت و خلوص و بی‌پیرایگی در اشعارش موج می‌زند و شعر او را از شعر دیگر معاصران متمایز می‌سازد.
از سلمان هراتی سه مجموعه با نامهای «از این ستاره تا آن ستاره»، «از آسمان سبز» و «دری به خانه خورشید» به چاپ رسیده است.
زنده یاد سلمان هراتی یقیناً یکی از مصادیق شعر انقلاب است.
از او اگر چه بر پیشانی زمانه جز سه دفتر شعر باقی نیست اما همین سه دفتر کافی است تا بتوان در همه قالب‌های شعری نمونه‌های کاملی از شعر انقلاب را یافت.
سلمان هراتی در آبانماه ۱۳۶۵ ه. ش در راه رفتن به مدرسه، بر اثر تصادف جان باخت.
“من هم می میرم/اما نه مثل غلامعلی که از درخت به زیر افتاد/پس گاوان از گرسنگی ماغ کشیدند / وبا غیظ ساقه های خشک را جویدند/ من هم می میرم /در خیابانی شلوغ/زیر چرخ های اتومبیل یک پزشک عصبانی که از درمانگاه دولتی باز می گردد/پس دو روز بعد / در ستون تسلیت روزنامه/زیر یک عکس شش در چهارمینویسند/ ای آن که رفته ای.../چه کسی سطل های زباله را پر می کند؟”