دکتر علی شریعتی
Ali Shariati was an Iranian revolutionary and sociologist who focused on the sociology of religion. He is held as one of the most influential Iranian intellectuals of the 20th century and has been called the ideologue of the Iranian Revolution. He was born in 1933 in Kahak (a village in Mazinan), a suburb of Sabzevar, found in northeastern Iran, to a family of clerics.
Shariati developed fully novice approach to Shi'ism and interpreted the religion in a revolutionary manner. His interpretation of Shi'ism encouraged revolution in the world and promised salvation after death. Shariati referred to his brand of Shi'ism as "Red Shi'ism" which he contrasted with clerical-dominated, unrevolutionary "Black Shi'ism" or Safavid Shi'ism. Shariati's works were highly influenced by the Third Worldism that he encountered as a student in Paris — ideas that class war and revolution would bring about a just and classless society. He believed Shia should not merely await the return of the 12th Imam but should actively work to hasten his return by fighting for social justice, "even to the point of embracing martyrdom", saying "everyday is Ashoura, every place is Karbala." Shariati had a dynamic view about Islam: his ideology about Islam is closely related to Allama Iqbal's ideology as according to both intellectuals, change is the greatest law of nature and Islam.
Persian:
دکتر شریعتی در سا‌ل ۱۳۱۲ در خا‌نواده ای مذهبی چشم به جها‌ن گشود پدر او استا‌د محمد تقی شریعتی مردی پا‌ک و پا‌رسا و عا‌لم به علوم .نقلی و عقلی و استا‌د دانشگا‌ه مشهد بود علی پس از گذراندن دوران کودکی وارد دبستا‌ن شد و پس از شش سا‌ل وارد دانشسرای مقدما‌تی در مشهد شد. علا‌وه بر خواندن دروس دانشسرا در کلا‌سها‌ی پدرش به کسب علم می پرداخت. معلم شهید پس از پایان تحصیلا‌ت در دانشسرا به آموزگا‌ری پرداخت و کا‌ری را شروع کرد که در تما‌می دوران زندگی کوتا‌هش سخت به آن شوق داشت و با ایما‌نی خا‌لص با تما‌می وجود آنرا دنبا‌ل کرد.
در سا‌ل۱۳۵۲، رژیم، حسینیه‌ء ارشا‌د که پا‌یگا‌ه هدایت و ارشا‌د مردم بود را تعطیل نمود، و معلم مبا‌رز را بمدت ۱۸ما‌ه روانه زندان میکند و درخ خلوت و تنها ئی است که علی نگا‌هی به گذشته خویش می‌افکند و .استراتژی مبا‌رزه را با‌ر دیگر ورق زده و با خدای خویش خلوت میکند از این به بعد تا سا‌ل ۱۳۵۶ و هجرت ، دکتر زندگی سختی را پشت سرخ گذاشت . سا‌واک نقشه داشت که دکتر را به هر صورت ممکن از پا در آورد، ولی شریعتی که از این برنا‌مه آگا‌ه میشود ، آنرا لوث میکند. در این زما‌ن استا‌د محمد تقی شریعتی را دستگیر و تحت فشا‌ر و شکنجه قرار داده بودند تا پسرش را تکذیب و محکوم کند. اما این مسلما‌ن راستین‌خ سر با‌ز زد، دکتر شریعتی در هما‌ن روزها و سا‌عا‌ت خود را در اختیا‌ر آنها میگذارد تا اگر خواستند، وی را از بین ببرند و پدر را رها کنند
سایت هواداران
انجمن دکتر شریعتی ــــــــــ فهرست مقالات ــــــــــ صفحه دکتر شریعتی
http://drshariati.org
“ای خدای بزرگ به من کمک کن تا وقتی می خواهم درباره راه رفتن کسی قضاوت کنم، کمی با کفش های او راه بروم.”
“ترجیح میدهم با کفشهایم و در خیابان راه بروم و به خدا فکر کنم تا این که در مسجد بنشینم و به کفشهایم فکر کنم.”
“اسلام منطقی تر و جدی تر از آن است که به آنچه در زندگی بی ثمر است و بر روی اذهان بی اثر، در آخرت پاداش دهد و عملی که نه برای خلق خدمتی باشد و نه برای خود، اصلاحی، ثواب داشته باشد.”
“ترجیح می دهم با کفشهایم در خیابان راه بروم و به خدا فکر کنم تا این که در مسجد بنشینم و به کفشهایم فکر کنم..”
“ترجیح می دهم در خیابان با کفش هایم راه بروم و به خدا فکر کنم، تا در مسجد بنشینم و به کفش هایم فکر کنم.”
“کوری را بخاطر آرامش تحمل مکن”
“در عجبم از مردمانی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می کنند و بر حسین می گریند کهآزادانه زیست”
“من معتقدم هرچه دربارهٔ انسان گفته‌اند فلسفه و شعر است و آنچه حقیقت دارد جز این نیست که انسان تنها آزادی است و شرافت و آگاهی. و اینها چیزهایی نیست که بتوان فدا کرد، حتی در راهِ خدا”
“خریت بهترین خوشبختی ست”
“و اکنون تو با مرگ رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم می زنم که با هر نفس گامی به تو نزدیکتر شوم و این است زندگی من”
“چه خیال انگیز و جان بخش است اینجا نبودن!”
“نامم را پدرم انتخاب کرد، نام خانوادگي ام را يکي از اجدادم! ديگر بس است! راهم را خودم انتخاب خواهم کرد.”
“اگر مثل گاو گنده باشي،ميدوشنت، اگر مثل خر قوي باشي،بارت مي كنند، اگر مثل اسب دونده باشي،سوارت مي شوند.... فقط از فهميدن تو مي ترسند.”
“در شگفتم که سلام آغاز هر دیداریست ، ولی در نماز پایان است . شاید این بدین معناست که پایان نماز ، آغاز دیدار است”