شريعتي, علي
Ali Shariati was an Iranian revolutionary and sociologist who focused on the sociology of religion. He is held as one of the most influential Iranian intellectuals of the 20th century and has been called the ideologue of the Iranian Revolution. He was born in 1933 in Kahak (a village in Mazinan), a suburb of Sabzevar, found in northeastern Iran, to a family of clerics.
Shariati developed fully novice approach to Shi'ism and interpreted the religion in a revolutionary manner. His interpretation of Shi'ism encouraged revolution in the world and promised salvation after death. Shariati referred to his brand of Shi'ism as "Red Shi'ism" which he contrasted with clerical-dominated, unrevolutionary "Black Shi'ism" or Safavid Shi'ism. Shariati's works were highly influenced by the Third Worldism that he encountered as a student in Paris — ideas that class war and revolution would bring about a just and classless society. He believed Shia should not merely await the return of the 12th Imam but should actively work to hasten his return by fighting for social justice, "even to the point of embracing martyrdom", saying "everyday is Ashoura, every place is Karbala." Shariati had a dynamic view about Islam: his ideology about Islam is closely related to Allama Iqbal's ideology as according to both intellectuals, change is the greatest law of nature and Islam.
Persian:
دکتر شریعتی در سا‌ل ۱۳۱۲ در خا‌نواده ای مذهبی چشم به جها‌ن گشود پدر او استا‌د محمد تقی شریعتی مردی پاک و پا‌رسا و عا‌لم به علوم .نقلی و عقلی و استا‌د دانشگا‌ه مشهد بود علی پس از گذراندن دوران کودکی وارد دبستا‌ن شد و پس از شش سا‌ل وارد دانشسرای مقدما‌تی در مشهد شد. علا‌وه بر خواندن دروس دانشسرا در کلا‌سها‌ی پدرش به کسب علم می پرداخت. معلم شهید پس از پا‌یا‌ن تحصیلا‌ت در دانشسرا به آموزگا‌ری پرداخت و کا‌ری را شروع کرد که در تما‌می دوران زندگی کوتا‌هش سخت به آن شوق داشت و با ایما‌نی خا‌لص با تما‌می وجود آنرا دنبا‌ل کرد.
در سا‌ل۱۳۵۲، رژیم، حسینیه‌ء ارشا‌د که پا‌یگا‌ه هدایت و ارشا‌د مردم بود را تعطیل نمود، و معلم مبا‌رز را بمدت ۱۸ما‌ه روانه زندان میکند و درخ خلوت و تنها ئی است که علی نگا‌هی به گذشته خویش می‌افکند و .استراتژی مبا‌رزه را با‌ر دیگر ورق زده و با خدای خویش خلوت میکند از این به بعد تا سا‌ل ۱۳۵۶ و هجرت ، دکتر زندگی سختی را پشت سرخ گذاشت . سا‌واک نقشه داشت که دکتر را به هر صورت ممکن از پا در آورد، ولی شریعتی که از این برنا‌مه آگا‌ه میشود ، آنرا لوث میکند. در این زما‌ن استا‌د محمد تقی شریعتی را دستگیر و تحت فشا‌ر و شکنجه قرار داده بودند تا پسرش را تکذیب و محکوم کند. اما این مسلما‌ن راستین‌خ سر با‌ز زد، دکتر شریعتی در هما‌ن روزها و سا‌عا‌ت خود را در اختیا‌ر آنها میگذارد تا اگر خواستند، وی را از بین ببرند و پدر را رها کنند
سایت هواداران
انجمن دکتر شریعتی ــــــــــ فهرست مقالات ــــــــــ صفحه دکتر شریعتی
http://drshariati.org
“قلم توتم من است، توتم ماست، به قلم سوگند، به خون سياهي که از حلقومش مي‌چکد سوگند، به رشحه خوني که از زبانش مي‌تراود سوگند، به ضجه‌هاي دردي که از سينه اش برمي‌آيد سوگند... که توتم مقدسم را نمي‌فروشم، نمي‌کشم، گوشت و خونش را نمي‌خورم، به دست زورش تسليم نمي‌کنم، به کيسه زرش نمي‌بخشم، به سرانگشت تزويرش نمي‌سپارم، دستم را قلم مي‌کنم و قلمم را از دست نمي‌گذارم، چشم‌هايم را کور مي‌کنم، گوش‌هايم را کر مي‌کنم، پاهايم را مي‌شکنم، انگشتانم را بند بند مي‌برم، سينه‌ام را مي‌شکافم، قلبم را مي‌کشم، حتي زبانم را مي‌برم و لبم را مي‌دوزم...اما قلمم را به بيگانه نمي‌فروشم . قلم توتم من است،امانت روح القدس من است، وديعه مريم پاک من است، صليب مقدس من است، در وفاي او، اسير قيصر نمي‌شوم، زرخريد يهود نمي‌شوم، تسليم فريسيان نمي‌شوم. بگذار بر قامت بلند و راستين و استوار قلمم به صليبم کشند، به چهارميخم کوبند، تا او که استوانه ي حياتم بوده است، صليب مرگم شود، شاهد رسالتم گردد، گواه شهادتم باشد، تا خدا ببيند که به نامجويي، بر قلم بالا نرفته‌ام، تا خلق بداند که به کامجويي بر سفره گوشت حرام توتمم ننشته‌ام. تا زور بداند، زر بداند و تزوير بداند که‌امانت خدا را، فرعونيان نمي‌توانند از من گرفت، وديعه عشق را قارونيان نمي‌توانند از من خريد و يادگار رسالت را بلعميان نمي‌توانند از من ربود... قلم زبان خداست، قلم‌امانت آدم است، قلم وديعه عشق است، هرکسي توتمي‌دارد. و قلم توتم من است”
“خدایا برایم سرنوشتی خیر بنویس ، تقدیری مبارک ، تا زود نخواهم آنچه را تو دیر می خواهی”