Friedrich Wilhelm Nietzsche (Ph.D., Philology, Leipzig University, 1869) was a German philosopher of the late 19th century who challenged the foundations of Christianity and traditional morality. He was interested in the enhancement of individual and cultural health, and believed in life, creativity, power, and the realities of the world we live in, rather than those situated in a world beyond. Central to his philosophy is the idea of “life-affirmation,” which involves a questioning of all doctrines that drain life's expansive energies, however socially prevalent those views might be. Often referred to as one of the first existentialist philosophers along with Søren Kierkegaard (1813–1855).
From the Stanford Encyclopedia of Philosophy
“استمرار والدین: ناهماهنگی هایحل ناشده میان شخصیت ها و امیال والدین در سرشت کودک منعکس می شود و سرگذشت رنج های درونی او را بنیاد می کند.”
“دوستی و ازدواج: احتمالا بهترین دوست، بهترین همسر را اختیار خواهد کرد، زیرا ازدواج خوب مبتنی بر استعداد دوستی است.”
“صبوری هنر پنهان کردن بی صبری است”
“ادمی همین که شناختهای خود را با دیگران در میان می گذارد دیگر انها را چندان دوست ندارد”
“آدمی البته با دهانش دروغ می گوید اما با حالت دک و پوزش حقیقت را بیان میکند ”
“راهی نیستگرداگردم مغاک و سکوت مرگ تو چنین می خواستی و راه اراده ات را زدود....تو گم شده ای خطر را باور کن”
“و مگر معنای تجربه، همیشه داشتن تجربه ی بد نیست؟نیچه - فراسوی نیک و بد”
“برای اینکه بت پرست نباشی،کافی نیست که بت ها را شکسته باشی،باید خوی بت پرستی را ترک گفته باشی.”
“نهایت پختگی یک مرد آن است که به جدیتی برسد که در کودکی هنگام بازی کردن داشته است”