Guillaume Apollinaire

“La PucePuces, amis, amantes même,Qu'ils sont cruels ceux qui nous aiment!Tout notre sang coule pour eux.Les bien-aimés sont malheureux.”

“Le ChatJe souhaite dans ma maison:Une femme ayant sa raison.Un chat passant parmi les livres.Des amis en toute saisonSans lesquels je ne peux pas vivre.”

“Vase [Why weep Come back tomorrow There are also poisonous flowers and flowers always open in the evening she loves the cinema she has been in Russia Love married with disdain Pearl-studded watch a trip to Montrouge Maisons- Lafitte and everything finishes in perfumes remember Let the flower bloom and let the fruit rot and let the grain sprout while the storms rage]”

“Horse [Man you will find here a new representation of the universe at its most poetic and most modern Man man man man man man Give yourself up to this art where the sublime does not exclude charm and brilliancy does not blur the nuance it is now or never the moment to be sensitive to poetry for it dominates all dreadfully Guillaume Apollinaire]”

“Six mirrors keep staring at one another("Monday rue Christine")”

“Oh Paris From red to green all the yellow dies away Paris Vancouver Hyeres Maintenon New York and the AntillesThe window opens like an orange The beautiful fruit of light("Windows")”

“Today you are walking in Paris the women are all steeped in bloodIt was and I'd rather not remember it was at beauty's decline”

“Now you are walking in Paris all alone in the crowd As herds of bellowing buses drive by Love's anguish tightens your throat As if you were never to be loved again If you lived in the old days you would enter a monasteryYou are ashamed when you discover yourself reciting a prayerYou make fun of yourself and like the fire of Hell your laughter crackles The sparks of your laugh gild the depths of your lifeIt's a painting hanging in a dark museumAnd sometimes you go and look at it close up”

“You alone in Europe are not ancient oh Christianity The most modern European is you Pope Pius X And you whom the windows observe shame keeps youFrom entering a church and confessing this morning You read the prospectuses the catalogues the billboards that sing aloud That's the poetry this morning and for the prose there are the newspapersThere are the 25 centime serials full of murder mysteries Portraits of great men and a thousand different headlines("Zone")”

“Without poets, without artists, men would soon weary of nature's monotony. The sublime idea men have of the universe would collapse with dizzying speed. The order which we find in nature, and which is only an effect of art, would at once vanish. Everything would break up in chaos. There would be no seasons, no civilization, no thought, no humanity; even life would give way, and the impotent void would reign everywhere.”

“Il est grand temps de rallumer les étoiles.”

“Oui je veux vous aimer mais vous aimer à peine Et mon mal est délicieux”

“In this mirror,I am enclosed a live and real as you.Imagine angels and not like the reflections.”

“Raz w przedwieczornej mgle w LondynieUlicznik jakiś mnie zaskoczyłPodobny był do mej jedynejZe wstydu więc spuściłem oczyW spojrzeniu jego czując drwinęZły chłopak szedł i całą parąGwiżdżąc w kieszenie ręce włożyłJa za nim domy nad tą parąJak rozstąpione fale morzaOn Hebrajczycy ja FaraonNiech cegły zwalą się lawinąJeślim cię miła fałszem karmiłWładcą Egiptu i władczyniąJestem i ciurą jego armiiJeśli nie jesteś mą jedynąW rogu ulicy która płonieOgniami wszystkich swoich fasadRunami mgieł w nieutolonejKrwawiącej skardze wszystkich fasadKobieta szła podobna do niejTen wzrok nieludzki i niewiernyTa blizna tuż pod szyją gołąPijana szła przez próg tawernyW tej samej chwili gdy pojąłemKażdej kochanej fałsz bezmiernyKiedy przytułał się z dalekaUlisses mądry d przystaniDrgnęła staremu psu powiekaI za przędziwem cienkich tkaninŻona na powrót męża czekaDo Sakontali syty chwałyWracał małżonek-król po walceOczy miłością jej pałałyCzekała blada a jej palceSamca gazeli sierść głaskałyLedwie wspomniałem szczęście króliTu nieprawdziwa tam niedobraW której wciąż kocham się najczulejDwa cienie które los mi dobrałZderzyły się by zjątrzyć ból mójŻal się już piekłem na mnie waliOtwórz się niebo niepamięciZa pocałunek jej zuchwaliKrólowie życie z własnej chęciNędzarze cień by swój sprzedaliZazimowałem w swej przeszłościO słońce wielkanocne grzej iNiech ciepło w sercu mym zagościBo zmarzło tak jak w Cezareiczterdziestu męczenników kościPamięci o mój piękny statkuCzy nam już nie dość podróżowaćPo fali wód o przykrym smakuOd zórz po zmierzchy od różowychAż po te smutki na ostatkuSzalbierko żegnam twój kobiecyCień pomylonych dwóch postaciI tej z którą zwiedzałem NiemcyJam ją w ubiegłym roku straciłI nigdy nie zobaczę więcejO Drogo Mleczna płyń siostrzycoBiałych strumieni ziem ChanaanKochanek białych w mgle zachwyceńZgrajo topielców niekochanaCiągnijmy za nią ku mgławicomPamiętam jak innego rokuKwietniowy świr zwiastował wiosnęŚpiewałem radość u jej bokuŚpiewałem miłość męskim głosemGdy rozkwitała miłość roku”

“Automn ill and adoredYou die when the hurricane blows in the roseriesWhen it has snowedIn the orchard treesPoor automn Dead in whiteness and richesOf snow and ripe fruitsDeep in the skyThe sparrow hawks cryOver the sprites with green hair dwarfsWho've never been lovedInthe far tree-linesThe stags are groaningAnd how I love O season how I love your rumblingThe falling fruits that no one gathersThe wind in the forest that are tumblingAll their tears in automn leaf by leaf The leaves You press A crowd That flows The life That goes”

“When man resolved to imitate walking, he invented the wheel, which does not look like a leg. In doing this, he was practicing surrealism without knowing it.”

“People quickly grow accustomed to being the slaves of mystery.”

“نحن الطالبين فى كل مكان غمار الافقلسنا بأعداء لكمنريد أن نمنحكم كل الرحاب الغريبةحيث يزدهر السر الخفى ويبيح نفسهلمن أراد إجتناءههناك أوقدت نار جديدةوتراءت ألوان لم تبصرها عينوأومأت خيالات شفافةتريد أن تتجسدفرحمة بنا ........رحمة بالمكافحين أبداعلى مشارف اللانهائية والمستقبل”

“Le mai le joli mai en barque sur le RhinDes dames regardaient du haut de la montagneVous êtes si jolies mais la barque s'éloigneQui donc a fait pleurer les saules riverainsOr des vergers fleuris se figeaient en arrièreLes pétales tombés des cerisiers de maiSont les ongles de celle que j'ai tant aiméeLes pétales flétris sont comme ses paupièresSur le chemin du bord du fleuve lentementUn ours un singe un chien menés par des tziganesSuivaient une roulotte traînée par un âneTandis que s'éloignait dans les vignes rhénanesSur un fifre lointain un air de régimentLe mai le joli mai a paré les ruinesDe lierre de vigne vierge et de rosiersLe vent du Rhin secoue sur le bord les osiersEt les roseaux jaseurs et les fleurs nues des vignes”

“J'ai cueilli ce brin de bruyèreL'automne est morte souviens-t'enNous ne nous verrons plus sur terreOdeur du temps brin de bruyèreEt souviens-toi que je t'attends”

“L'anémone et l'ancolieOnt poussé dans le jardinOù dort la mélancolieEntre l'amour et le dédainIl y vient aussi nos ombresQue la nuit dissiperaLe soleil qui les rend sombresAvec elles disparaîtraLes déités des eaux vivesLaissent couler leurs cheveuxPasse il faut que tu poursuivesCette belle ombre que tu veux”

“Come to the edge," he said.They said, "We are afraid."Come to the edge," he said.They came.He pushed them...and they flew.”

“Et que j'aime ô saison que j'aime tes rumeursLes fruits tombant sans qu'on les cueilleLe vent et la forêt qui pleurentToutes leurs larmes en automne feuille à feuilleLes feuillesQu'on fouleUn trainQui rouleLa vieS'écoule”

“Joy came always after pain.”

“Oto ja wobec wszystkich człowiek przy zdrowych zmysłachZnający życie i śmierć to co żyjący znać możeKtóry poznałem cierpienia i radości miłościKtóry potrafiłem niekiedy narzucać swoje myśliZnający wiele językówKtóry niemało podróżowałemJa co widziałem wojnę w Artylerii i PiechocieRaniony w głowę z czaszką trepanowaną pod chloroformemKtóry straciłem najlepszych przyjaciół w straszliwej bitwieWiem o starym i nowym ile poszczególny człowiek może o tym wiedziećI nie dbając dzisiaj o tę wojnęMiędzy nami i dla nas przyjaciele moiRozstrzygam ten długi spór tradycji i wynalazczości Porządku i PrzygodyWy których usta są na podobieństwo ust BogaUsta które są samym porządkiemBądźcie wyrozumiali kiedy nas porównujecieZ tymi co byli doskonałością porządkuNas którzy wszędzie wietrzymy przygodęNie jesteśmy waszymi wrogamiChcemy wam dać rozległe i dziwne dziedzinyGdzie kwiat tajemniczości prosi chętnych o zerwanieSą tam nowe ognie kolory nigdy nie widzianeTysiąc nic nie ważących fantazmówKtórym trzeba nadać realnośćChcemy wykryć dobroć niezmierzoną krainę gdzie wszystko milknieJest również czas który można ścigać albo zawrócićLitości dla nas walczących zawsze na krańcachBezkresu i przyszłościLitości dla naszych błędów litości dla naszych grzechówOto i lato pora gwałtowna nastałaI młodość moja zgasła jak podmuch wiosennyO słońce to już zbliża się Rozum płomienny I czekamAż za urodą którą na koniec przybrałaAbym kochał ją miłą i szlachetną pójdę Nadchodzi i z dalekaPrzyciąga mnie jak siłą stali magnetycznej Ma postać prześlicznej RudejJej włosy ze złota tak jasnoŚwiecące się nigdy nie zgasnąJak ognie pyszniące się będąŚród róż herbacianych co więdnąAle śmiejcie się śmiejcie się ze mnieLudzie zewsząd ludzie tutejsiBo tyle jest rzeczy których wam nie śmiem powiedziećTyle jest rzeczy których nie dacie mi powiedziećZlitujcie się nade mną”

“C'était et je voudrais ne pas m'en souvenir c'était au déclin de la beauté...”

“Vienne la nuit sonne l'heure / Les jours s'en vont je demeure.”

“Sous le pont Mirabeau coule la SeineEt nos amoursFaut-il qu'il m'en souvienneLa joie venait toujours après la peineVienne la nuit sonne l'heureLes jours s'en vont je demeure”

“Now and then it's good to pause in our pursuit of happiness and just be happy.”

“Without poets, without artists... everything would fall apart into chaos. There would be no more seasons, no more civilizations, no more thought, no more humanity, no more life even; and impotent darkness would reign forever. Poets and artists together determine the features of their age, and the future meekly conforms to their edit.”

“Come to the edge," he said."We can't, we're afraid!" they responded."Come to the edge," he said."We can't, We will fall!" they responded."Come to the edge," he said.And so they came.And he pushed them.And they flew.”