Jeroen Brouwers

“Niets bestaat dat niet iets anders aanraakt.”

“Vanaf dat moment ben ik verdwaald. Mijn afkeer van het leven en mijn verlangen om er niet te zijn. Vanaf dat moment weet ik dat ik verder, voortaan, altijd het liefst alleen zou wensen te zijn, zonder mij aan iemand of iets te hoeven binden, want ik wil niet zien hoe mijn liefde en de schoonheid die ik koester worden verwoest of beschadigd.”

“Onbeweeglijk moet ik blijven staan toekijken, terwijl mijn gezicht van mij afdruipt van het huilen dat ik doe.”

“Mortefonica”

“Het leven is waardeloos, gelet op het feit dat men moet sterven.”

“Hoeveel jaar ben je nu alweer? Zeven? Mooi. Jij wordt al groot. Nog even en ook jij staat in de oetan van het leven waar de mysteries je omringen. Dan zal ook jij je mes moeten trekken om je er doorheen te kappen, kerel. Of je wordt erdoor verstikt.”

“Niets dat geheim is zou men niet te weten komen als het geen geheim was.”

“Doen alsof' iets niet is wat het is, maar 'iets anders' misschien zijn mensen die dat kunnen 'gelukkig', rustig en zonder angst.”

“Om mij uit mijzelf weg te houden, om niet te hoeven denken, om niet te worden besprongen door angst, om niet te worden blijven vergezeld door angst -Zo blijft men binnen het grawue doolhof.”

“Ik behoor tot het soort mensen dat niet 'gelukkig' kan zijn : ziek van altijddurende onrust, ziek van altijddurende angst, het liefst versuft door pillen, het liefst stomdronken, het liefst slapend, het liefst afwezig.”