Mitch Cullin

“zaraz potem w różnych miejscach pastwiska pojawiły się drobne, jasne rozbłyski, cytrynowe punkciki. nadleciały robaczki świętojańskie, tak jak obiecywał ojciec. obserwowałam je z otwartymi ustami, nerwowo wycierając dłonie o sukienkę. miałam ochotę wybiec z autobusu, żeby się z nimi przywitać, tymczasem to one dołączyły do mnie. gromady maleńkich światełek wlatywały przez wybite okna i ożywiały ponure wnętrze wraku...”

“On my first evening in the back country, I skipped down the porch steps of the farmhouse-leaving my father inside and the radio playing and my small suitcase decorated with neon flower stickers unpacked-and wandered towards the upside-down school bus I'd spied from an upstairs window.”