Murat Uyurkulak

“Çünkü sıkıntı öldürüyor.Ve ama sıkıntı öldürüyor.Acı ve öfke değil,ama sıkıntı öldürüyor.Çok geçici,anlık,masum,makul olabiliyor sıkıntı,ama öldürüyor.Sıkıntı eğlence istiyor,tatil istiyor çünkü.Tatil çoğulluğa -,çoğulluk gövdelere,yeni kelimelere,yeni yüzlere yol açarak öldürüyor.Sıkıntı davet ediyor,açıyor.Acı ortak olmayanı defediyor kapatıyor.Sıkıntı çözüyor,öfke bağlıyor.Sıkıntı plan program demek çünkü.Program yazlıklara savuruyor,sayfiyelere,yumuşak içkilere,pahalı yemeklere yol açarak çözüyor.Acı kendi yasasını durmadan fısıldıyor,öfke hatırlatıyor oysa:Dağılmayın,unutmayın,yetinin,oturun oturduğunuz yerde.Ama sıkıntı savuruyor parçalıyor,gebertiyor.Sıkıntı kutlamalar şenlikler istiyor çünkü.Sıkıntı ille de dans diyor,kahkaha diyor,acının da öfkenin de içini boşaltıyor.Acı ve öfke korkuyu yeniyor,sıkıntı okşuyor.Sıkıntı arzuyu kaşıyor,acı ve öfke terbiye ediyor.Acı değil,öfke değil,sıkıntı öldürüyor.Sıkıldılar.Yakışmadı.”

“... okumak mağlupların işi.”

“İnsanın ruhuna erişeceksen, deliğinden değil yarasından gireceksin.”

“Hakikatin yerine hakiki olmayanı koymak ne kadar da zordu. Zor, ama bir o kadar da zevkliydi. Bir kez hakikat hudutlarını aştığında, akıl zehir gibi işlemeye başlıyor, kelimeler tuhaf bir kudret ediniyordu. Zira kelime, artık kelimeden fazla bir şey olduğunu biiyordu.”

“Yakalanmıştım; yaşamayı denerken yakalanmıştım.”

“Benim aklım yol kuşlarının tüneyip sessiz sedasız terk ettikleri bir harabedir.”