Safiye Erol
1902 yılında Edirne’nin Uzunköprü ilçesinde doğdu. 1917 yılında eğitim almak için Almanya'ya gitti. Lise ve üniversiteyi bitirip doktora tezini verdikten sonra, 1926'da İstanbul'a döndü. Millî Mecmua ve Her Ay gibi dergilerde yazıları çıktı. 1938'de Kadıköyü'nün Romanı, 1944'te Ülker Fırtınası, 1941'de Selma Lagerlöf'den Portugaliye İmparatoriçesi ve 1945'de Friedrich de la Motte Fouqué'den Su Kızı isimli tercümeleri yayınlandı. 1951'de Kenan Rıfâî hakkında üç bölümlük felsefî incelemesi, Kenan Rifâî ve Yirminci Asrın Işığında Müslümanlık kitabında yer aldı. 1955'te Tercüman gazetesinde son romanı olan Dineyri Papazı tefrika edildi. Asr-ı Saadet'i anlatan Çölde Biten Rahmet Ağacı ise 1962 yılında Yeni İstanbul gazetesinde yayınlandı.
Muhtelif gazete ve mecmualarda pek çok makalesi ve incelemesi neşredilen Safiye Erol, 7 Ekim 1964 tarihinde İstanbul'da vefat etti.
“İnsan işinin ehli olabilmek için biraz da işinin kurbanı olmalıdır.”
“Kendi kendinden azat olmak dünyaya gelirken getirdiğimiz masum melek ruhunun üstüne hayatın yüklediği parazit tabakasını sıyırıp atmak isteyen insanın yanına arkadaş lazım değil.”
“Bunun burasına İstanbul demişler, yaşaması hem güç, hem zevkli oluyor. Doğuyu batıyı, yetmiş iki milleti kucağında barındıran şehrimizde Amerikan modeli iş adamından, Avrupakâri centilmenden tutunuz, mağaza adamına kadar her türlü insan tipi, bir o kadar da hayat tarzı vardır. Biz tevekkeli değil, en medeni gurbette bile sıkılırız, hep İstanbul'u sayıklarız, bu ebedî Babil'i, bu şehir kılığındaki minyatür imparatorluğu.”
“Bir can kardeşliği, bir kader yoldaşlığı olmalı arada. Onda idealimizi görmeseydik bu derece sevdasına düşemezdik. Zira milletler olsun fertler olsun daima kendi kendilerinin en olgun en güzel portresine aşıktırlar. Olgunluğu ve güzelliği vücuda getiren vasıflar ise çeşitli istidatlara göre değişir değerlendirilir.”
“Ruhun aldığı etkilerin sindirimi ömür boyu sürer.”
“Mükemmel bir sistem olan İslamiyet kaşanesinin, bütününü açıklamaksızın bir tek yapı taşının vücud-ı hikmetini izah etmek güç, hatta imkansız.”
“Biricik mevzudur: Kendi vicdanına karşı sağlam veya çürük çıkmak.”