“Πόνος βαθύς, δεν μπορείς να ορίσεις το σημείο απ' όπου σου 'ρχεται. Πόνος τόσο πλατύς, δε γίνεται να τον αποδιώξεις. Γιατί είσαι ολόκληρος αυτός ο πόνος.”

“Η ύπαρξη είναι πόνος και για να τον αντιμετωπίσεις πρέπει να τον κάνεις χαρά.”

“Όταν γυρίζεις πίσω σε παλιές στιγμές χάνεις τον χρόνο σου. Οσο χρόνο έχασες τόσο έχασες απ' το να είσαι μπροστά στην ζωή.”

“Ο πόνος είναι απαραίτητος μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι είναι περιττός.”

“Τον φίλο πρέπει να τον προσέχεις σαν τον εαυτό σου, γιατί ο φίλος σου είναι ένας άλλος σου εαυτός”

“Ο μυθιστοριογράφος σου δίνει να δεις από την κλειδαρότρυπα αυτά που δεν μπορείς να δεις διαφορετικά.”

“Τα υπόλοιπα δεν είχαν σημασία, γιατί ήξερε πως όσο πιο μακριά πηγαίνει κανείς όταν γράφει τόσο πιο μόνος μένει. Και στο τέλος μαθαίνει ότι είναι καλύτερα έτσι και ότι οφείλει να υπερασπίσει αυτή τη μοναξιά: το να μιλάει κανείς για λογοτεχνία είναι χάσιμο χρόνου και αν είναι μόνος είναι πολύ καλύτερα, γιατί έτσι πρέπει να δουλεύει και γιατί ο χρόνος για να δουλέψει είνα κάθε στιγμή και λιγότερος και αν κανείς τον χαραμίζει νιώθει πως διαπράττει ένα αμάρτημα για το οποίο δεν υπάρχει συγχώρεση.”