“بی خیال ِ عشق !می خواهملای موهای طلایی َت بمیرم”

“درختها با زمینو زمین با درختهاپرندگان با درختهاو درختها با پرندگانزمین با آسمانو آسمان با زمین عشق می ورزند.تمام حیات در دریای بی انتهای عشق موج می زند.بگذار عشق پرستش تو باشد،بگذار عشق نیایش تو باشد.”

“عشق را چگونه می شود نوشتدر گذر این لحظات پرشتاب شبانهکه به غفلت آن سوال بی جواب گذشتدیگر حتی فرصت دروغ هم برایم باقی نمانده استوگرنه چشمانم را می بستم و به آوازی گوش میدادم که در آن دلی می خواندمن تو رااو راکسی را دوست می دارم”

“جهان عشق است و دیگر زرق سازیهمه بازی ست الا عشق بازیفلک جز عشق محرابی نداردجهان بی خاک عشق آبی نداردغلام عشق شو اندیشه این استهمه صاحبدلان را پیشه این استدلی کز عشق خالی شد فسرده ستگرش صد جان بُوَد بی عشق مرده ستمبین در عقل کان سلطان جان استقدم در عشق نه کان جان ِ جان استز سوز عشق خوش تر در جهان نیستکه بی او گل نخندید، ابر نگریستطبایع جز کشش کاری ندارندحکیمان این کشش را عشق خوانندگر اندیشه کنی از راه بینشبه عشق است ایستاده آفرینشچو من بی عشق خود را جان ندیدمدلی بفروختم، جانی خریدمکمر بستم به عشق این داستان راصلای عشق در دادم جهان را”

“ما ز بالائیم و بالا می رویمما زدریائیم و دریا میرویمما از آنجا و از اینجا نیستیم ما ز بی جائیم و بی جا می رویمكشتی نوحیم در طوفان روحلاجرم بی دست و بی پا می رویمهمچو موج از خودبرآوردیم سرباز هم در خود تماشا می زدیماختر ما نیست در دورقمرلاجرم فوق ثریا می رویم ما ز بالائیم و بالا می رویم”

“آدامس تعارف کنن،ممنونیاونوقت یه عالمُ هدیه ت کردن بی منّتچجوری میخوای جبران کنی؟”