“Γιατί εδώ, στον κόσμο των βιβλίων και των βιβλιοθηκών δεν θα κατέφευγε ένας μη – γήινος επισκέπτης αν ήθελε να κατανοήσει τι έχει συμβεί σ’ αυτόν τον ταπεινό πλανήτη, αν ήθελε να διαμορφώσει μια γενική γνώμη για το ποιόν του πολιτισμού μας, αν ήθελε να γνωρίσει το γένος των ανθρώπων;”

“Η συμπεριφορά των διοικήσεων των επιχειρήσεων μπορεί να διορθωθεί εκ βάθρων, αν υπάρχει και το όχι και τόσο ευχάριστο μεν,πραγματικό δε, ενδεχόμενο της φυλάκισης”

“(...) Ο Θεός έχει μεταμορφωθεί σ'έναν απομακρυσμένο Γενικό Διευθυντή του Σύμπαντος Α.Ε. Ξέρετε ότι βρίσκεται εκεί, διευθύνει το πρόγραμμα (αν και θα μπορούσε ασφαλώς να εκτελείται και χωρίς αυτόν), ποτέ δεν τον βλέπετε, αλλά αναγνωρίζετε την ηγεσία του ενώ "εκτελείτε το μέρος σας".”

“Όλα όσα είχε ονειρευτεί και είχε ποθήσει βρίσκονταν μπροστά του, δε χρειαζόταν να ψάξει πιο μακριά. Σήμερα άνοιγε μια καινούρια σελίδα στο βιβλίο της ζωής του και, για να είναι σίγουρος ότι το βιβλίο του θα έμενε καθαρό από εδώ και στο εξής, έσκισε όλες τις προηγούμενες, μουντζουρωμένες σελίδες και τις πέταξε στο καλάθι των αχρήστων. Και μαζί τους πέταξε τη Δάφνη Ηλιάδη, τον Φράνκο Ντονατσάν, τον Ρίτσαρντ Έρλιν και την καταραμένη αδελφότητα· κράτησε μόνο μία σελίδα, εκείνη του Ντάντε, του χαϊδεμένου του, που θα ήταν για πάντα το φως των ματιών του.”

“Όποιο και αν είναι το κόστος των βιβλιοθηκών μας, η τιμή είναι φθηνή σε σύγκριση με εκείνη ένα ανίδεου έθνους.”

“Τα υπόλοιπα δεν είχαν σημασία, γιατί ήξερε πως όσο πιο μακριά πηγαίνει κανείς όταν γράφει τόσο πιο μόνος μένει. Και στο τέλος μαθαίνει ότι είναι καλύτερα έτσι και ότι οφείλει να υπερασπίσει αυτή τη μοναξιά: το να μιλάει κανείς για λογοτεχνία είναι χάσιμο χρόνου και αν είναι μόνος είναι πολύ καλύτερα, γιατί έτσι πρέπει να δουλεύει και γιατί ο χρόνος για να δουλέψει είνα κάθε στιγμή και λιγότερος και αν κανείς τον χαραμίζει νιώθει πως διαπράττει ένα αμάρτημα για το οποίο δεν υπάρχει συγχώρεση.”