“Μη με λυπάσαι, σε παρακαλώ, εγώ θα είμαι πάντα με τις μειοψηφίες, έκθετος πάντα, ποτέ ένθετος.”

“Όμως μ'αυτά και μ'αυτά δε στέγνωσε ποτέ η ψυχή μου. Πάντα ένα αίσθημα ανανεώνει τα αισθήματά μου εφοδιάζοντας τη λάσπη μου με υγρασία, και πάντα ένα κάθαρμα με φέρνει στην κάθαρση, χωρίς να ξέρει τι καλό μου κάνει.”

“Πάντα κάτι θα λείπει. Και πάντα θα κρατάμε τα μάτια δεμένα μπροστά σε κάτι που είναι εκεί…”

“Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις, αυτός που ξέρειςδεν είμαι μόνο αυτός που θα’ πρεπε να μάθεις.Κάθε επιφάνεια της σάρκας μου κάπου τη χρωστάωαν σ’ αγγίξω με την άκρη του δαχτύλου μουσ’ αγγίζουν εκατομμύρια άνθρωποι,αν σου μιλήσει μια λέξη μουσου μιλάνε εκατομμύρια άνθρωποι -Θ’ αναγνωρίσεις τ’ άλλα κορμιά που πλάθουν το δικό μου;Θα βρεις τις πατημασιές μου μες σε μυριάδες χνάρια;Θα ξεχωρίσεις την κίνησή μου μες τη ροή του πλήθους;Είμαι κι ό,τι έχω υπάρξει και πια δεν είμαι -τα πεθαμένα μου κύτταρα, οι πεθαμένεςπράξεις, οι πεθαμένες σκέψειςγυρνάν τα βράδια να ξεδιψάσουν στο αίμα μου.Είμαι ό,τι δεν έχω γίνει ακόμα -μέσα μου σφυροκοπάει η σκαλωσιά του μέλλοντος.Είμαι ό,τι πρέπει να γίνω-γύρω μου οι φίλοι απαιτούν οι εχθροί απαγορεύουν.Μη με γυρέψεις αλλούμονάχα εδώ να με γυρέψειςμόνο σε μένα.”

“Πόσο θα 'θελα να φωνάξω σ' όλους που είναι όμοιοι με μένα: Μη ζείτε για το σώμα. Θυμηθείτε πως η ψυχή, που τη λησμονάτε τις ώρες των διασκεδάσεν, δε μπορεί να πεθάνει μέσα σας.”

“Εγώ είμαι ένας, θα περάσω και θα ξεχαστώ. Η πατρίδα όμως θα μείνει...”