“მთავარი ის კი არ არის ჩადენილის გამო ვწუხვართ თუ არა, არამედ ის თუ რა ვისწავლეთ მომხდარისგან და რას ვაპირებთ ახლა, როცა ვწუხვართ”

“თავდაპირველად ის არის, რომ გულთან არაფერი მიიკარო-ამბობდა კესტერი-რასაც მიიკარებ, მიიღებ, მის შენარჩუნებასაც ეცდები. შენარჩუნება კი არაფრისა არ ვარგა.""ღამე ცივილიზაციის წყლულების წინააღმდეგ მიმართული ბუნების პროტესტია!""ჩვენ ყველანი ილუზიებითა და ვალებით ვცხოვრობთ.-ილუზიები წარსულიდან და ვალები მომავლიდან,""ადამიანი ყოველთვის დიდია თავისი განზრახვებით და არა ნათი განხორციელებით. სწორედ ამით არის იგი მომხიბვლელი.""მუშაობა საშინელი სიშმაგეა. ჩვენ შრომას ვეძლევით იმ მარადიული ილუზიით,რომ შემდეგ ყველაფერი სხვაგვარად გოგვევლინება. არასოდეს არაფერი არ შეიცვლება და ყოველივე ის, როგორადაც ადამიანები თავის ცხოვრებას აწყობენ, ჭეშმარიტად სასაცილოა.""არარაობა ის სარკეა, რომელშიც ასახულია მთელი სამყარო.""სიბრალული ყველაზე უსარგებლო რამაა ამქვეყნად.-სიბრალული ნიშნის მოგების მეორე მხარეა.""...ყოველივე უაზრობაა და ჩვენც აზრის გამო არ ვცოცხლობთ ამქვეყნად.”

“- ღმერთი მიტო გვწამს, რო თვალით არ გვინახავს და არ ვიცით, რა არის, თვარა, ახლა რო მაცხოვარი გამოგვეცხადოს - იდიდოს მისი სახელი - და გამოგველაპარაკოს, გიჟია-თქვა ვიტყვით და ქე შევაქცევთ ზურგს.”

“მე მხოლოდ ახლა აღმოვაჩინე, რომ ბედნიერების ნამდვილი საიდუმლო ისაა, რომ იცხოვრო დღევანდელი დღით. ვაპირებ ვისიამოვნო ყველა წამით. ბევრი ადამიანი კი არ ცხოვრობს, გარბის, ცდილობს, რაც შეიძლება მალე მიაღწიოს მიზანს და სირბილისაგან ქანცგამოლეული ჰკარგავს ამქვეყნიური სიმშვენიერის შეგრძნების უნარს. მერე აღმოაჩენს, რომ დაბერდა და მოიქანცა. ამიტომაც აღარ აქვს მნიშვნელობა, მიაღწევს თუ არა მიზანს.”

“ჩვეულება რჯულზე უმტკიცესიაო – ქართველის ნათქვამია. შეჩვეულს ნუ გადააჩვევ და შეუჩვეველს ნუ შეაჩვევო – ესეც ჩვენი ისტორიული გამოცდილებაა. თავის დროზე ასევე გვიჭირდა ალბათ სპარსული სამყაროსგან მოწყვეტა, მაგრამ თუ არ მოწყდი იმას, რაც გღუპავს, რაც შთანთქმას გიპირებს, დაღუპული ხარ და შეიძლება ახიც იყოს, რადგან იმის მაგივრად, რამე იღონო, კვლავაც გულუბრყვილოდ გჯერა, ვთქვათ, მართლა რომ არსებობს რუსულ-ქართული სახელმწიფოებრივი მეგობრობა, თანაც საუკუნოვანი. მთელი ჩემი პასუხისმგებლობით ვაცხადებ, ხუთი წუთიც არ ყოფილა მეგობრული ურთიერთობა რუსეთსა და საქართველოს შორის. რასაკვირველია, არ ვგულისხმობ კონკრეტული ქართველისა და კონკრეტული რუსის პირადულ ან კოლეგიალურ ურთიერთობას. ბოლოს და ბოლოს, აღაზასა და ზვიადაურის შემქმნელი ხალხი ვართ და სხვაგანაც მრავლად მოიძებნება ამგვარი პიროვნული კეთილშობილების მაგალითები, არამარტო ლიტერატურაში, არამედ ცხოვრებაშიც. მაგრამ პიროვნების სულისკვეთება ერთია, სახელმწიფოს ინტერესი – მეორე. მეორე კი არა, მთავარი! დიახ, სახელმწიფო ინტერესებიდან გამომდინარე, რუსეთი არ შეიძლება საქართველოს მეგობარი იყოს. მას შემდეგ, რაც საქართველო უნებლიე დაბრკოლება აღმოჩნდა სამხრეთისკენ დაძრული რუსეთისთვის, თავისთავად გადაწყდა ჩვენი ურთიერთობის სახეობაც: ჩავყვებით თუ ჩაგვითრევს, დავუჩოქებთ თუ დაგვაჩოქებს, ორივე შემთხვევაში მაინც ერთნაირად უნდა მოგვსპოს, რათა თავად აღორძინდეს, კიდევ უფრო განავრცოს საზღვრები და თუნდაც ერთი ნაბიჯით მიუახლოვდეს საწადელს. რაც მთავარია, იმდენად სჯერა სამართლიანობა საკუთარი მიზნისა თუ სურვილისა, ვეღარ ამჩნევს, დრო რომ იცვლება. მართალია ნელა, მაგრამ იცვლება ფსიქიკაც და დღეს აღარავინ დააპყრობინებს რუსეთს კონსტანტინეპოლს, რაც არ უნდა «ქრისტიანული» იყოს მისი მისია. მაგრამ ის მაინც ჯიუტად აგრძელებს თავისას, ანუ, ჯიუტად ცდილობს ჩვენს აღგვას პირისაგან მიწისა და ჩვენც მლიქვნელური ღიმილითა და კუდის ქიცინით ველოდებით, როდის გადაგვსანსლავს ერთხელ და სამუდამოდ…”

“ლილი _ გოლფის მოედანი, თორემ...დევი _ რა, "თორემ"? შენ იცი, რომ მალე აქ გოლფის კლუბსაც კი გავხსნი?!ლილი _ არ ვიცი, გახსნი თუ არა, მაგრამ ეს მაგიდები ისევ ჯიუტად ელიან კლიენტებს... ჯი-უ-ტად!დევი _ ეს შესანიშნავი ადგილია! სამი ნომერი - პირველი, მეხუთე და მეშვიდე - მდინარის ხეობას გადაჰყურებს, ხუთი ნომერი კი - კავკასიონის მომხიბვლელ მწვერვალებს... ერთი ეს არის, რომ გარეთ ვერ მოვაწყობ გოლფის ნატურალურ მოედანს, რადგან უფსკრულმა დამაღალატა... ვერაგულად მიმტრო... რაღა აქ გაჩნდა, სხვა ადგილი ვეღარ მონახა?ლილი _ უფსკრულის სახელით ბოდიშს გიხდი, მაგრამ ის სხვაგან ვეღრ წავა. ამიტომ ისევ შენ უნდა მონახო სხვა ადგილი!კომიკური თრილერიდან "ცეკვა მკვდრებით" – http://www.lib.ge/body_text.php?855”