“الرجالة فى البلد دى دماغها خفًت , الهيافة ضاربه فيهم زى السرطان , الحياة بالنسبة لهم بقت اربع حاجات , كورة و محمول و ملى بطن و البيه اللى مخليهم عميان ( أشار لما بين رجليه )”

“الحياة كوميدية بالنسبة للناس اللى دماغهم عاليه و مأساة بالنسبة للناس اللى احساسهم عالى”

“وهو فيه واحد يا أخينا ما بيخرجش منها صفر اليدين؟ الدنيا عاملة زى البلد الموبوءة ، و باب الآخرة زى باب الحجر الصحى. لازم يجردوك فيه من كل حاجة، لازم تخرج من الدنيا زى ما دخلت فيها ، صفر اليدين و الرجلين والراس و العينين .. ما انتاش شايل معاك غير ذنوبك، دى الحاجة الوحيدة اللى ما تقدرش تسيبها.”

“يا مصر و انتى لسه فى البداياتبكرة اللى جاى اعظم من اللى فاتيا مصر قومى و بصى فى المراياتكان كل واحد فى الميدان جايب معاه مرايةرافعها للسمااشكال و الوان كلها مرفوعة فى العالىصبحت مراية واحدة بتلالىو بقت يا مصر الارض صورة للسمالعبة بازل متكاثرة الاجزاءلما البشر يتجمعوا تبان السما عالارضو لما البشر يتفرقوا تلقى السما بتنفضتبأة السما متوزعة جوة الشققو تمر ليلة من التوجس و القلقو ننام و نصحى تانى يوم ترجع سما لما البشر يتجمعوا مع بعض………..يا مصر حقك تملكى بدل السما اتنينواحدة هدية و واحدة تانية صانعها مصريينيا مصر لو دققتى هتلاقى البراقبيجر عربية فواكه فى الحوارى الضيقةشوفى الصحابة و الحواريين على القهوة بيتناقشوا بحرارةو السما على مد ايدهم مستشارة طيعة و رقيقةشوفى المساجد كانت تشاور عالسماصبحت تشاور عالبشرو تقول اهما يا سما بصى و شوفىو ابقى قولى لكل صوفى و هو طالعلكطريق المعرفة اتغيريوصل م السما للارضلا يتوه و لا يحيرو شوفى الخلق وسط الموت تقابله و هى بتهزرفيتلخبط و يتبعتر و سر الدنيا يتفسرو نعدلها و نوزنهابقول يا مصر قومى و بصى فى المراياتفى سما الولاد هما اللى عاملينها………بيشوفوا بعض فى وش بعضكأنى انا انت و هو انا و احنا الكلاحنا فى مرايا بعض بنصبح صباح الفلافدى بروحى كل واحد فى المرايا طلافدى الشهيد اللى بيتبسمالفجر توب على اده متكسمو الله اعلم مين من الاتنين فى صاحبه حلافدى اللى سهران على الخيم فى الطلو افدى اللى واقف يشتغل فى الظلو افدى اللى شايل للعناد اشاراتيهدى التاريخ صوب الميدان لو ضلو افدى اللى واقف هارى نفسه كلامو افدى اللى يتتريق على الحكامو افدى اللى رايح جاى ما بيتعبشو افدى اللى جنبه حط فرشة و نامو افدى طويل البال ما يتعصبشو افدى المصاب اللى شوية و طابو افدى المصاب بهوى التراب و ما طابشو افدى اللى صاب البلطجى و ما اتصابشو افدى المقام العالى فى التحريردولة بلا أمرا و شعب امير………….”

“وحشتني الكلام في الهيافة ..والضحك من غير سبب ..وحشتني البجاحة ..وقلت الادب ..راحت فين الايام ..لما كنا بنحكي ..كل الفضايح ..للي جاي و اللي رايح ..ونسهر و نشرب من غير تعب ..عايز الصراحة ..هيا الضحكة اه ..بقت بتطلع بالعافيه ..بس لما بتطلع ..ببتقي صافيه ..ضحكة تحسها ..مكتومة من سنين ..اختفي الاحساس ..اللي بين البينين ..اه بقينا بنضحك ..كل فين و فين ..بس ضحكة من القلب ..بتهز الدنيا ..”

“لو دامت فى إيد غيرك ..مكنتش وصلتلك ..حصلت لميت واحد ..زى أما حصلتلك ..علشان كدة بزعل ..لكن مبتأزمش ..و ساعات كتير بفرح .. لكن ما بتعَشّمش ..ف حاجات ما بتدوّمش ..الدنيا سوق كانتو ..مفيهوش حاجات زيرو ..و زبونه أنا و انتوا ..علشان مفيش غيره ..و انتا زبون عادى ..ف مفيش حاجات مخصوص ..و مفيش قميص واحد ..فى الدنيا مش ملبوس ..ميت مرة من قبلك ..كل اللى هيقابلك ..كان ماضى و اتسابلك ..حتى الصحاب و الصيت ..حتى الكلام الحلو ..كله كدة يا عبيط ..ماشى بنفس السلو ..نظرتها ليك حتى ..ساعة ما بصتلك ..لو دامت لعين غيرك ..مكنتش وصلتلك ..”