“کافی نیست که به سرنوشتمان بیاندیشیم باید احساسش کنیم”

“بیماری که به ما التهاب و اشتهای دانستن-فقط به دلیل لذت دانستن-میبخشد..مرضی غم انگیز و چاره ناپذیر”

“تلاشی که هر موجود منفرد برای ادامه ی خود به کار میبرد در چهارچوب برهه ی کوتاهی از زمان نیست.در چارچوب بی نهایت زمان است.”

“پرسید مگر تو کی هستی؟-برای جهان هیچم اما برای خود همه چیز”

“برای اینکه بت پرست نباشی،کافی نیست که بت ها را شکسته باشی،باید خوی بت پرستی را ترک گفته باشی.”

“ما همه رویاهایی داریم . اما وقتی رویاها سرنوشتمان می شوند , باید خوشحال باشیم که راست درآمده اند؟ ”

“فاجعه نه ساده است و نه ناگهانی. یعنی هم ترکیب چند چیز است و هم ذره ذره اتفاق می افتد. معمولا چند چیز باید به هم بچسبند تا فاجعه ای رخ دهد. ‏از این نظر فاجعه مثل خوشبختی است. در خوشبختی هم چند چیز باید همزمان اتفاق بیافتد تا کسی خوشبخت شود. پول تنها کافی نیست. عشق تنها کافی نیست. شهرت تنها کافی نیست. اما اگر همه این ها با هم باشند شاید بشود گفت کسی خوشبخت شده است. تنها تفاوت آن ها شاید این باشد که در خوشبختی انگار چیزها خیلی ضعیف به هم چسبیده اند و هر لحظه ممکن است از هم متلاشی شوند اما در فاجعه اگر چیزها به هم چسبیدند دیگر هیچ وقت از هم جدا نمی شوند؛ چون وقتی چیزی اتفاق افتاد دیگر نمی توان آن را به حالت اول برگرداند.‏هر خوشبختی همیشه در معرض فروریختن و تبدیل شدن به فاجعه است اما فاجعه ها هرگز تبدیل به خوشبختی نمی شوند؛ حتی شاید شدت شان هم بیشتر بشود یا همان طور ثابت باقی بمانند اما به هر حال از بین نمیروند. به همین دلیل روز به روز به فاجعه ها اضافه می شود و از خوشبختی ها کم میشود. فاجعه مثل این است که به کسی چند گلوله شلیک کنیم؛ به طوری که گلوله آخر _ به عنوان تیر خلاص _ توی شقیقه اش شلیک شود...‏”