“الخ .....ع الارض ضل البشر عامل علامة قوسوالقوس ده ضهر اتحنى بيجسد الاحوالاحوالنا لو مشكلة متكونش ليه ع الكلكل اللى كان ع البال لقمة وباب مقفولمقفولة فى وشنا كل الببان بالأمربلأمر كل الببان مفتوحة للمحاسيبمحاسيب بقالهم زمن كاتمين على الانفاسان فاس ضرب فى الارض بيسرطنو الزرعةوالزرعة خابت أوى ومسقطة هدومهاوهدومها متأمركة كاسية البدن والراسراس الفساد جنبنا قاعد فى تل ابيبانابيبنا بتروحلهم والغاز برخص ترابوترابننا للمرمغة والسحل م العسكرعسكر صاحبنا وقعد مش ناوى يرحمناارحمنا ياربنا وابعتلنا ناصرناصر اخوك فى رفح قول الكلام عبرالمعبر اللى اتفتح بعديه تلاقى جدارجدارنا لما اتبنى جبنا الفلوس من فينفين اللى قال اننا لو لم نكن ..كناكنا وكان يا مكان وحكاوى تمللى تاريختاريخنا قال اننا كنا ملوك الارضع الارض ضل البشر عامل علامة قوسوالضهر بقى منحنى بيجسد الاحوالكل اللى كان ع البال لقمة وباب مقفولمقفولة فـ ................الخ”

“بحلم انى اكون علامة فى وش كل اللى اقابله فى الحياه .. علامة ما تتنسيش”

“يا مصر و انتى لسه فى البداياتبكرة اللى جاى اعظم من اللى فاتيا مصر قومى و بصى فى المراياتكان كل واحد فى الميدان جايب معاه مرايةرافعها للسمااشكال و الوان كلها مرفوعة فى العالىصبحت مراية واحدة بتلالىو بقت يا مصر الارض صورة للسمالعبة بازل متكاثرة الاجزاءلما البشر يتجمعوا تبان السما عالارضو لما البشر يتفرقوا تلقى السما بتنفضتبأة السما متوزعة جوة الشققو تمر ليلة من التوجس و القلقو ننام و نصحى تانى يوم ترجع سما لما البشر يتجمعوا مع بعض………..يا مصر حقك تملكى بدل السما اتنينواحدة هدية و واحدة تانية صانعها مصريينيا مصر لو دققتى هتلاقى البراقبيجر عربية فواكه فى الحوارى الضيقةشوفى الصحابة و الحواريين على القهوة بيتناقشوا بحرارةو السما على مد ايدهم مستشارة طيعة و رقيقةشوفى المساجد كانت تشاور عالسماصبحت تشاور عالبشرو تقول اهما يا سما بصى و شوفىو ابقى قولى لكل صوفى و هو طالعلكطريق المعرفة اتغيريوصل م السما للارضلا يتوه و لا يحيرو شوفى الخلق وسط الموت تقابله و هى بتهزرفيتلخبط و يتبعتر و سر الدنيا يتفسرو نعدلها و نوزنهابقول يا مصر قومى و بصى فى المراياتفى سما الولاد هما اللى عاملينها………بيشوفوا بعض فى وش بعضكأنى انا انت و هو انا و احنا الكلاحنا فى مرايا بعض بنصبح صباح الفلافدى بروحى كل واحد فى المرايا طلافدى الشهيد اللى بيتبسمالفجر توب على اده متكسمو الله اعلم مين من الاتنين فى صاحبه حلافدى اللى سهران على الخيم فى الطلو افدى اللى واقف يشتغل فى الظلو افدى اللى شايل للعناد اشاراتيهدى التاريخ صوب الميدان لو ضلو افدى اللى واقف هارى نفسه كلامو افدى اللى يتتريق على الحكامو افدى اللى رايح جاى ما بيتعبشو افدى اللى جنبه حط فرشة و نامو افدى طويل البال ما يتعصبشو افدى المصاب اللى شوية و طابو افدى المصاب بهوى التراب و ما طابشو افدى اللى صاب البلطجى و ما اتصابشو افدى المقام العالى فى التحريردولة بلا أمرا و شعب امير………….”

“ثم إنه يسأل البساطى ، فى مرة أخرى باعتباره ذو خبرة معلومة عن أحسن طريقة لكتابة الرواية وعندما بدا له كأن البساطى رجل لم يفهم ، قال :" يعنى فى رأيك ، ماهى أفضل طريقة لكتابة الرواية ..؟ الكتابة باليد ؟ أم بالكومبيوتر ؟؟ أم عند الأستاذ البساطى اقتراح آخر ؟ "البساطى قال بأريحية واضحة إنه شخصياً يكتب الرواية كلها بخط يده وبعد ذلك يكتبها على الكومبيوتر .." يعنى فى رأيك هذا أفضل شئ ؟ "" هو أفضل طبعاً "وبهجورى يضع كراسة رسم على حجره ويوضح لنفسه :" يعنى بعد ما أكتب بالقلم أكتب ع الكمبيوتر "البساطى يعتبر هذا التوضيح للنفس تساؤلاً ويجيب :" أفضل "" ياسلام "" طبعا ً "وتمر فترة .بهجورى يحدث نفسه وهو غاية فى اليقين : " فعلاً أنا عندى مشكلة كبيرة "والبساطى يتدخل : " ليه ؟ "" لأن انا معرفش أكتب ع الكومبيوتر "" ياسيدى مش انت اللى بتكتب .. فى ناس تديهم الكتاب وهما بيكتبوه ""ياسلام "" طبعاً "" شئ عجيب "" ولا عجيب ولا حاجة ، كلنا بنعمل كده "" وينفع ؟؟ "" ينفع ونص "" والناس دى فين ؟ "" أى ناس ؟ "" اللى بيكتبوا ع الكومبيوتر ؟ "" فى كل مكان ـ شوارع القاهرة مليانة "بهجورى يعدل طاقيته على شعره المدلى ، وبعد قليل يبحث فى جيوبه ويمد يده للبساطى :" الكارت ده فيه كل تليفوناتى فى مصر وباريس ، لو سمحت يا أستاذ محمد أول ماتوصل تتصل بيا ، وتدينى عنوانهم "" عنوان مين ؟ "" الناس اللى بتكتب ع الكومبيوتر "البساطى يأخذ الكارت ويتفرج على الكتابة ، ثم ينظر إلىّ .ويكون بهجورى عاكف على عمله كأى طفل وديع عنده لحية ، وقاعد يرسم على روحه ))”

“كان يا ما كانكان فيه عصفور قلبه صغيرريشه قصيرحلمه يرفرف بره السوركان إنسان من طين ، من نوركان بيدور ع اللى يخضرقلب الناس القاسى البور كان ياما كان قلب الحدوتة رق و حنعلى البنوتة فى زمن اتجنزمن الناس فى قلوبها وحوشزمن الغاب و الناب و وشوشتحزن غش و تضحك زوركان ياما كان أحلام بضفاير قلب و بسذنبها إيه لو قلبها طاير حب و حسبنوتة فى حدوتة تنامو بتجرى وراها الأيامهى و كل بنات الحور”

“مفيش احساس لحسن الحظ و لسوئه مبيعديش .. مفيش ولا طعم حاجة من اللى بتدوقه مسيره يعيش .. بحلوه و بمره كله بيتسخط لمفيشيا سبحان اللى بيعودنا ع الحاجة فننساها .. و بيخفف كاسات الناس بميه بدال ما يملاها .. عشان طعم اللى فيها يروح .. عشان طعم اللى فيها يجفيقولوا مجازا المجروح اذا خد ع الوجع .. بيخف .... تلف عليه سواقى الكون تدوب اللى فات ف الجاىفسبحانه لما قال منها جعلنا ( كل شئ حى )”