“هوشم ببر زمانی… تا کی غم زمانه”

“غم زمانی که ما را در بر می گیرد، کاملا نابودمان نمی کند و این دقیقا، همان ایرادی است که به غم می توان گرفت!زن آینده”

“برد یا باخت تا زمانی که در قمار زندگی یک چارک جان دارم که داو بگذارم بازی می کنم”

“زندگی باید در نویسنده رسوب کند تا بتواند بنویسدش. تا وقتی که لایه های زندگی در نویسنده ته نشین نشود اثارش سطحی و کم عمق خواهد بود. پس زمانی بنویسید که زندگی در لایه های درونی اتان رسوب کند.”

“تا به کی باید رفتاز دیاری به دیاری دیگرنتوانم، نتوانم جستنهر زمان عشقی و یاری دیگرکاش ما آن دو پرستو بودیمکه همه عمر سفر می کردیماز بهاری به بهار دیگر”

“آری هدف زمین زندگی نیست، انسان نیست. زمین بدون اینها نیز بوده است و بدون اینها نیز خواهد بود. انسان و زندگی جرقه هایی هستند که از چرخش تند رمین به بیرون پرتاب شده اند.بیایید متحد شویم، بیایید دست یکدیگر را محکم بگیریم، بیایید دلهامان را یکی کنیم ، بیایید بیافرینیم – تا زمانی که گرمای این زمین هنوز احساس می شود ، تا زمانی که هنوز زلزله ای ، فاجعه ای ، یخچال غول پیکری یا ستاره ددنباله داری نابودماننکرده است – بیایید برای زمین مغزی و قلبی بیافرینیم ، بیایید به این تکاپوی فوق بشری معنایی انسانی ببخشیم.”