“كان يا ما كانكان فيه عصفور قلبه صغيرريشه قصيرحلمه يرفرف بره السوركان إنسان من طين ، من نوركان بيدور ع اللى يخضرقلب الناس القاسى البور كان ياما كان قلب الحدوتة رق و حنعلى البنوتة فى زمن اتجنزمن الناس فى قلوبها وحوشزمن الغاب و الناب و وشوشتحزن غش و تضحك زوركان ياما كان أحلام بضفاير قلب و بسذنبها إيه لو قلبها طاير حب و حسبنوتة فى حدوتة تنامو بتجرى وراها الأيامهى و كل بنات الحور”