“پشت یک ابر سیاه نمی شه خورشید و دیددر مه آلوده ی شب، آخر جاده رسید ”

“انفجار لاشه» خمیازه های کشدار سیگار پشت سیگارشب گوشه ای به ناچار سیگار پشت سیگاراین روح خسته هر شب جان کندنش غریزی استلعنت به این خود آزار سیگار پشت سیگاریک استخوان و صد میخ آن پرده را دریدندناموس سایه بر دار سیگار پشت سیگاردر انجماد یک تخت این لاشه منفجر شدپاشیده شد به دیوار سیگار پشت سیگاربر سنگ فرش کوچه خوابیده بی سرانجاماین مرده ی کفن خوار سیگار پشت سیگارصد صندلی در این ختم بی سرنشین کبودندمردی تکیده، بیزار سیگار پشت سیگارتصعید لاله ی گوش با جیغ های رنگیشک و شروع انکار سیگار پشت سیگاراین پنج پنجه امشب همخوابگان خاکندبدرود دست و گیتار سیگار پشت سیگارمردم در این رهایی در کوچه های بن بستانگار ها نه انگار سیگار پشت سیگارماسیده شد تلافی بر میله میله پولاددر یک تنور نمدار سیگار پشت سیگارمبهوت رد دودم، این شکوه ها قدیمی استمومن به اصل تکرار سیگار پشت سیگارلخت و پلید با اخم کنج اتاق تاریکدر بستری گنهکار سیگار پشت سیگارصد لنز بی ترحم در چشم شهر جوشیدوین شاعران بیکار سیگار پشت سیگاردر لابلای هر متن این صحنه تا ابد هستمردی به حال اقرار سیگار پشت سیگاراسطوره های خائن در لابلای تاریخخوابند عین کفتار سیگار پشت سیگارعکس تو بود و قصه، قاب تو بود و انکارکوبیده شد به دیوار سیگار پشت سیگاربا یک طپانچه امشب این عطسه هم ترور شدشلیک تیر اخطار سیگار پشت سیگارهر شب همین بساط است، چای و سکوت و یک فیلمبعد از مرور اشعار سیگار پشت سیگارته مانده های سیگار در استکانی از چایهاجند و واج انگار سیگار پشت سیگارکنسرو شعر و سیگار، تاریخ انقضا خوردسه/یک/ممیز چهار سیگار پشت سیگارخودکار من قدیمی است گاهی نمی نویسدیک مارک بی خریدار سیگار پشت سیگار”

“سقف ما هر دو یه سقف دیوارمون یه دیوار آسمون ، یه آسمون بهارامون ، یه بهار اما قلبمون دو تا دستامون از هم جدا گریه هامون تو گلو خنده هامون بی صدا نتونستم ، نتونستم تو رو بشناسم هنوز تو مثل گنگی رمز توی یک کتیبه ای که همیشه با منی اما برام غریبه ای هنوز هم ما می تونیم خورشید و از پشت ابر صدا کنیم نمی تونیم ؟می تونیم می تونیم بهارو با زمین سوخته آشنا کنیم نمی تونیم ، می تونیم هم شب و هم گریه ایم درد تو ، درد منه بگو هم غصه ، بگو دیگه وقت گفتنه بغض ما نمی تونه این سکوتو بشکنه مردم از دست سکوت یکی فریاد بزنه ”

“سر خونه ی دلم ، لونه ی غمم ، یاد او نشسته یاد تِسمه و تفنگ ، قِطار فشنگ ، مادیون خسته سر سنگ چشمه ها ، توی دره ها جاده های باریک در اون شب های بارون ، چیک چیک نودون ، کوچه های تاریک لا لای لای ، آخ لا لای لای بخواب نقل و نمکدون ، بخواب غنچه ی زمستون الان... پشت شیشه ها ، روی چینه ها ، گربهه بیداره صدای چرخای گاری ، پای فراری ، پشت اون دیواره لا لای لای ، لالای لای بابات گرم شیکاره ، برات سوغاتی میاره کره اسب زین طلا ، عروس صحرا ، پری بیابون یال خونی شیرا ، روی شونه هاش ، افتاده پریشون لا لای لای گل انار ، مونده یادگار از بابای پیرت که یک شو به کوه و دشت ، رفت و برنگشت منو کرد اسیرت براش مهتاب ایوون ، کبک کوهستون گریه کردن از غم رو طاق چکمه و شمشیر ، زین اسب پیر ،وای مونده غرق ماتم لالای لای ، لالای لای بخواب شاخه ی نیلوفر ، بخواب ناز دل مادر براش دستمال سفید ، از سرِ دَستا ، پرگرفت و رقصید آبِ زیر پل نالید ، شب پره نخوابید ، سرنَزَد خورشید لالای لای ، آخ لالای لای بابات گرم شیکاره ، برات سوغاتی میاره کره اسب زین طلا ، عروس صحرا پری بیابون یال خونی شیرا ، روی شونه هاش افتاده پریشون لالای لای ، آخ لالای لای بابات گرم شیکاره ، برات سوغاتی میاره‬See More”

“خورشید را می دزدمفقط برای تو!میگذارم توی جیبمتا فردا بزنم به موهایتفردا به تو می گویم چقدر دوستت دارم!فردا تو می فهمیفردا تو هم مرا دوست خواهی داشت . می دانم!آخ ... فردا!راستی چرا فردا نمی شود؟این شب چقدر طول کشیده...چرا آفتاب نمی شود؟یکی نیست بگوید خورشید کدام گوری رفته؟”

“دیگر کم کم کاسه ی صبرگرگ از این که خوک ها نمی توانند دنیا را از چشم یک گوشت خوار ببینند لبریز می شد..”