In this quote by Iranian poet Sadegh Hedayat, he reflects on the notion of time and its significance in the face of mortality. The quote translates to "For someone who is in the grave, time loses its meaning." Hedayat's words convey the idea that time becomes irrelevant once a person has passed away, as they are no longer able to experience the passing of time or make use of it in any meaningful way. This quote serves as a contemplation on the fleeting nature of life and the ultimate insignificance of time in the grand scheme of things.
In his quote, Saadiq Hedayat reflects on the idea that once a person is buried in a grave, their sense of purpose and significance is lost. This notion carries modern relevance as a reminder to live life with intention, meaning, and purpose, as our presence on this earth is temporary. This quote encourages individuals to make the most of their time, make meaningful contributions, and leave a lasting impact on the world around them.
Sadegh Hedayat, a prominent Persian writer, once said: “برای کسی که در گور است زمان معنی خودش را گم میکند” which translates to "For someone who is in the grave, time loses its meaning." This quote reflects on the concept of mortality and the essence of time in a profound and poetic way.
The quote "برای کسی که در گور است زمان معنی خودش را گم میکند" by Sadegh Hedayat, raises thought-provoking questions about the concept of time and meaning. Consider the following reflection questions:
“کسی که نشسته است همیشه خسته نیستشاید جایی برای رفتن نداشته باشدکسی که نشسته استشاید خسته باشدشاید همه جا را گشته باشد و خسته باشدکسی که نشسته استحتما گم کرده ای دارد”
“ما مثل بچّه اي هستيم که پدرش دست او را گرفته است تا به جايي ببرد و در طول مسير از بازاري عبور مي کنند . بچّه جلب ويترين مغازه ها مي شود و دست پدر را رها مي کند و در بازار گم مي شود و وقتي متوجّه مي شود که ديگر پدر را نمي بيند ، گمان مي کند پدرش گم شده است ، در حالي که در واقع خودش گم شده است . انبياء و اولياء پدران خلقند و دست خلايق را مي گيرند تا آنها را به سلامت از بازار دنيا عبور دهند . غالب خلايق جلب متاعهاي دنيا شده اند و دست پدر را رها کرده و در بازار دنيا گم شده اند . امام زمــــان ( ع ) گم و غائب نشده است ، ما گم و محجـــوب گشته ايم .”
“ما مثل بچّهاي هستيم که پدرش دست او را گرفته است تا به جايي ببرد و در طول مسير از بازاري عبور مي کنند. بچّه جلب ويترين مغازهها ميشود و دست پدر را رها ميکند و در بازار گم مي شود و وقتي متوجّه ميشود که ديگر پدر را نميبيند. گمان ميکند پدرش گم شده است؛ در حالي که در واقع خودش گم شده است انبیإ و اوليإ پدران خلقند و دست خلايق را ميگيرند تا آنها را به سلامت از بازار دنيا عبور دهند. غالبِ خلايق جلب متاعهاي دنيا شدهاند و دست پدر را رها کرده و در بازار دنيا گم شدهاند. امام زمــــان(ع) گـم و غایب نشده است؛ ما گـم و محجـــوب گشتهايم”
“من در این تاریکی ریشه ها را دیدمو برای بته نورس مرگ، آب را معنی کردم”
“هیچ کاری بی معنی تر از این نیست که بخواهی برای کسی که برایش مهم نیستی از خودت بگویی”