“من اليوم والآتىملهوش فى وجود فى حياتىاعترف انه اصعب مايكونولكن علينا تقبل الواقع بكل مآسيهبإختصار يجب ان نكون واقعين”

“ليتها تدرك حقاان كل شىء تغيرولم يفيد ندمها فى شىءليتها كانت تعلم من البداية ان الهزيمة فى الحب تغير كل شىء”

“ادركت الان انه لامفرلاهروب من الرحيل والبعدلم يعد لها مكانلم تعد لها اهمية فى قلوب من تحبهمتغير كل شىء وتغير الاحساس والزمن”

“وتمنت فى لحظتها ان تكون طفلة كما كانت من قبلطفلةتبكى وتصرخ فى اى وقتطفلة لاتعرف ماهو النفاق والغدرلاتعرف ان الحزن والوحدة سيصبحون اصدقاء العمرطفلة لاتمتلك وقت ولاتندم على شىءتمنت حقا ان يصبح العالم جميعا اطفالاطفال ابرياء لا يكبرون ولايخدعون”

“اشكرك يا اوهامى على تلك الظنوناشكرك انكى جعلتينى اتعلق فى حبل مقطوعاشكرك بشده عندما اوحيتلي انه مهتم بى”

“عايز استقيلمن الناسمن الحياةمن كل حاجة فيها اناوانا مش موجود من الاساس عايز استقيلمن دماغىمن احساسىوقفل عليهم بالقفل والمفتاحوارمى المفتاحبعيدفى ابعد مكانبعيد عنالزحمةوالدوشةوالخنقة بعيد عن ناس مابتقدرش الاحساسبعيد عن بكرابكل تفاصيلها بعيد عن الذكرى بكل آلامهاعايزاستقيل من كانياماكان من حب قديم كان من فشل بيطاردنى فى كل مكان من احياء اموات اصبحوا فى تعداد الذكرياتمن نفسى اللى انتهت من قبل الاوانمن حلم اصبح محال”

“لو كنت اعمل ان رحيلك الموت لتمنيت الموت فى حضنك لكى اموت بخير”