“جای مردان سیاست بنشانید درخت / تا هوا تازه شود”
The Relevance of "جای مردان سیاست بنشانید درخت / تا هوا تازه شود” - سهراب سپهری
This Persian poem by Sohrab Sepehri encourages political leaders to prioritize environmental conservation and the well-being of nature. The message is still relevant today as we face pressing environmental issues and the need for sustainable practices.
Quote Analysis:
The quote "جای مردان سیاست بنشانید درخت / تا هوا تازه شود" by the Persian poet Sohrab Sepehri reflects a deep insight into the relationship between politics and nature. In this quote, Sepehri emphasizes the importance of allowing nature to thrive and be revitalized by suggesting that politicians should plant trees instead of engaging in power struggles. This concept highlights the idea of the interconnectedness of humanity and the natural world, advocating for a harmonious coexistence between the two. Through this quote, Sepehri urges us to prioritize environmental sustainability and the well-being of the planet over personal or political gain.
Examples of Usage
This line from the poem by Sohrab Sepehri highlights the importance of placing politicians in positions of power to bring fresh ideas and change to society.
- In times of political stagnation, it is essential to heed the words of Sohrab Sepehri and replace old, outdated leaders with new, vibrant ones.
- The poet's call to action resonates with the need for innovative and progressive policies in today's political landscape.
- As we witness the same policies being recycled year after year, Sepehri's words serve as a reminder of the necessity for change and growth in our government.
Reflection Questions:
Reflecting on the line "جای مردان سیاست بنشانید درخت / تا هوا تازه شود" by Sohrab Sepehri, consider the following questions:
- What do you think Sepehri means by the phrase "جای مردان سیاست بنشانید درخت" in the context of politics and nature?
- How does the idea of planting trees to renew the air relate to larger themes of environmental consciousness and sustainability?
- In what ways can individuals or policymakers take inspiration from this poetic line to promote positive change in their communities or the world at large?
- How does this verse challenge traditional notions of power and influence in society?
- How can we apply the message of this poem to our own lives and actions to make a positive impact on the environment and society?
Similar quotes
“عشق را از عشقه گرفته اند و آن گیاهی است که در باغ پدید آید در بن درخت ، اول از بیخ در زمین سخت کند ، پس سر برآرد خود را در درخت می پیچد و همچنان می رود تا جمله درخت را فرا گیرد ، و چنانش در شکنجه کند که نم در درخت نماند ، و هر غذا که به واسطه ی آب و هوا به درخت می رسد به تاراج می برد تا آنگاه که درخت خشک شود .”
“افتادن، هیچ شکوهی ندارد. آنگاه که جانی از زیر ضربه ها بدربردی، تازه هراس آغاز می شود. جویده شده ای. جای جای زخم بیم در تو بافته می شود. احساس اینکه نتوانی برخیزی! احساس دهشتناک. اگر نتوانی برخیزی؟! بیم فردا. این تو را می کُشد. با این همه برمی خیزی. نیمه خیز می شوی و برمی خیزی. اما همان دم که در برخاستنی ترس این داری که نتوانی بایستی. به دشواری می ایستی، اما براه افتادن دشواری تازه ایست. یک گام و دو گام. پاها، پاهای تو نیستند. می لرزند. ناچار و نومید قدم برمی داری. در تو ستونی فرو ریخته است.”
“میخواهم از دهانم مرخصی بگیرماز گشتن زبانم خسته امدهان دیگری میخواهمکه هر وقت خواستبتواند به درخت گیلاس یا چوب کبریت تبدیل شود.”
“پاییز هیچ حرف تازه ای برای گفتن ندارد با این همه از منبر بلند باد بالا که می رود درخت ها چه زود به گریه می افتند ”
“چو ايران نباشد تن من مباد بدين بوم و بر زنده يک تن مباد بيا تا همه تن به کشتن دهيم مبادا که کشور به دشمن دهيم دريغ است ايران که ويران شود کنام پلنگان و شيران شود”