“Ίσως γι' αυτό και η βαθύτερη δικιά μου αδιαφορία και ψυχρότητα. Αλλά τι απίστευτο δώρο όταν κάποιος ή κάτι μ' αγγίξει. Τι λάθος η άποψη πως η ευαισθησία είναι να πάλλεσαι με το καθετί! Αντίθετα. Ο ειαίσθητος άνθρωπος είναι ψυχρός και αδιάφορος φαινομενικά. Απλώς είναι τρομακτικά εκλεκτικός. Οργανωμένο παραλήρημα. Για τους άλλους είναι τέρας. Είναι αλλού, γι' αυτό.”

“Όταν σκέφτομαι τη βροχή, λύνω την απορία μου, γιατί δε θα υπήρχε μελωδία χωρίς τις στάλες αν τα σύννεφα δεν κρατούσαν κάθε χρόνο την υπόσχεσή τους να ξεσπάσουν, και θυμάμαι την Έλι που έλεγε ότι οι πλημμύρες δείχνουν πως το φεγγάρι και η θάλασσα κρατούν τις υποσχέσεις τους κι αυτό είν' όλο. Μια υπόσχεση είναι κάτι που δε μετριέται, σημαίνει εμπιστοσύνη, και δε γίνεται να μιλάω για τη βροχή, τη θάλασσα και το φεγγάρι, αλλά γίνεται να ρωτήσω γιατί οι άνθρωποι τηρούν τις υποσχέσεις τους και ίσως τελικά η απάντηση σ' αυτό να είναι η αγάπη.”

“Ξεχωριστά ο καθένας τους είναι άνθρωπος με ποιότητα... Ναι, σχεδόν όλοι, σας βεβαιώνω. Μα όταν είναι μαζί, μερικές φορές δεν τρώγονται. Άντε να το εξηγήσεις αυτό! Πάνω από δύο, η κοινωνική ζωή γίνεται ένας ανταγωνισμός του εγώ, όπου η πλειοδοσία αποκαλύπτει ό,τι πιο άσχημο έχει η ψυχή.”

“Ο κόσμος είναι χορευτής, χείμαρρος, καράβι, ομίχλη, ιστός αράχνης* είναι αυτό που θέλεις, αυτό που είσαι* ο παράδεισος και η γη: γαϊτανάκι και πανηγύρι, μυρμηγκοφωλιά και παλιό παλτό...”

“Έλεγα μέσα μου όλες αυτές τις αφέλειες σαν να είχα ξεχάσει τι θηρίο είναι τελικά ο άνθρωπος. Σαν να μην ήξερα τι είναι η κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει, πώς γδύνεται μπροστά μας και μας κάνει νόημα να πάμε κοντά της. Πώς ο ήλιος μας κάνει να ξεχνάμε τα ανομολόγητα. Τι είναι εκείνες οι σκέψεις στην πίσσα της νύχτας, οι τύψεις, οι αιθερόφωνες ενοχές; Ένα τίποτα είναι μπροστά στη δύναμη της νέας μέρας που ξημερώνει. Η νεαρή μέρα είναι λήθη και ζωή.”

“Ίσως η σεξουαλική επαφή να είναι και η καίρια δοκιμή. Αν καταφέρουμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν όλο ευσπλαχνία γι' αυτούς που αγαπάμε κι όλο συμπάθεια γι' αυτούς που έχουμε προδώσει, τότε δε χρειάζεται ν' ανησυχούμε για το καλό και το κακό που συνυπάρχουν μέσα μας. Όμως αν αφήσουμε και μας κυριαρχήσει η ζήλεια, η δυσπυστία, η σκληρότητα, η εκδικητικότητα και η ανταπόδοση, τότε έχουμε αποτύχει και το λάθος μας θα 'ναι αυτή η ίδια η αποτυχία μας, ακόμα κι αν είμαστε τα θύματα και όχι οι θύτες. Η αρετή δεν αποτελεί δικαιολογία...”