“Ο πόνος είναι απαραίτητος μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι είναι περιττός.”

“Η ύπαρξη είναι πόνος και για να τον αντιμετωπίσεις πρέπει να τον κάνεις χαρά.”

“Τα υπόλοιπα δεν είχαν σημασία, γιατί ήξερε πως όσο πιο μακριά πηγαίνει κανείς όταν γράφει τόσο πιο μόνος μένει. Και στο τέλος μαθαίνει ότι είναι καλύτερα έτσι και ότι οφείλει να υπερασπίσει αυτή τη μοναξιά: το να μιλάει κανείς για λογοτεχνία είναι χάσιμο χρόνου και αν είναι μόνος είναι πολύ καλύτερα, γιατί έτσι πρέπει να δουλεύει και γιατί ο χρόνος για να δουλέψει είνα κάθε στιγμή και λιγότερος και αν κανείς τον χαραμίζει νιώθει πως διαπράττει ένα αμάρτημα για το οποίο δεν υπάρχει συγχώρεση.”

“Καμιά φορά η επιστροφή είναι ο μοναδικός δρόμος για να πας μπροστά.”

“Έλεγα μέσα μου όλες αυτές τις αφέλειες σαν να είχα ξεχάσει τι θηρίο είναι τελικά ο άνθρωπος. Σαν να μην ήξερα τι είναι η κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει, πώς γδύνεται μπροστά μας και μας κάνει νόημα να πάμε κοντά της. Πώς ο ήλιος μας κάνει να ξεχνάμε τα ανομολόγητα. Τι είναι εκείνες οι σκέψεις στην πίσσα της νύχτας, οι τύψεις, οι αιθερόφωνες ενοχές; Ένα τίποτα είναι μπροστά στη δύναμη της νέας μέρας που ξημερώνει. Η νεαρή μέρα είναι λήθη και ζωή.”

“Όταν ένας έρωτας ξεπερνιέται, τότε δεν είναι ο ένας.Μονάχα ο έρωτας που ζει με σένα,που είναι φυτεμένος μέσα σου, είναι ο ένας.”