“بهترین لحظات زندگی از نگاه چارلی چاپلین- عاشق شدن- آنقدر بخندی که دلت درد بگیره- بعد از اینکه از مسافرت برگشتی ببینی هزار تا نامه داری- برای مسافرت به یک جای زیبا بری- به آهنگ مورد علاقه ات از رادیو گوش بدی- به رختخواب بری و به صدای بارش بارون گوش بدی- از حموم که اومدی بیرون ببینی حوله ات گرمه- آخرین امتحانت رو پاس کنی- کسی که معمولا زیاد نمیبینیش ولی دلت میخواد ببینیش بهت تلفن کنه- توی شلواری که تو سال گذشته ازش استفاده نمیکردی پول پیدا کنی- برای خودت تو آینه شکلک در بیاری و بهش بخندی- تلفن نیمه شب داشته باشی که ساعتها هم طول بکشه- بدون دلیل بخندی- بطور تصادفی بشنوی که یک نفر داره از شما تعریف میکنه- از خواب پاشی و ببینی که چند ساعت دیگه هم میتونی بخوابی- آهنگی رو گوش کنی که شخص خاصی رو به یاد شما میاره- عضو یک تیم باشی- از بالای تپه به غروب خورشید نگاه کنی- دوستای جدید پیدا کنی- کسی باشه که وقتی اونو میبینی دلت هری بریزه پایین- لحظات خوبی رو با دوستانت سپری کنی- کسانی رو که دوستشون داری رو خوشحال ببینی- یه دوست قدیمی رو دوباره ببینی و ببینی که فرقی نکرده- عصر که شد کنار ساحل قدم بزنی- یکی رو داشته باشی که بدونی دوستت داره- یادت بیاد که دوستای احمقت چه کارهای احمقانه ای کردند و بخندی و بخندی و ... باز هم بخندی”
“اهریمن:میدونم که خودت هم از عشق بویی نبرده ای. اما متاسفانه عشق را نمیشه به کسی درس داد و گفت چیه، باید تو دل خود آدم باشه. گمونم عشق اونه که بتونی یک نفر دیگر را از خودت بیشتر دوست داشته باشی. آیا تا حالا شده که دیگری را از خودت بیشتر دوست داشته باشی؟”
“دقایقی در زندگی هستند که دلت برای کسی آنقدر تنگ میشود که میخواهی اورا از رؤیاهایت بیرون بکشی و در دنیای واقعی بغلش کنی”
“عشق مثل نسیمی یه که علف های زیر درخت ها رو توی یه شب تاریک تکون می ده . کسی نباید سعی کنه به عشق تحقق ببخشه . عشق یه حادثه متعالی تو زندگی یه . اگه سعی کنی به عشق تحقق ببخشی و ازش خاطر جمع بشی و زیر درخت ها , اونجا که نسیم لطیف شبانه ای می وزه زندگی کنی روزهای گرم و طولانی نارضایتی به سرعت از راه می رسن و گردو غبار گاری های در حال گذر روی لبای پر التهاب و ناسور از بوسه هات می شینن .”
“بعظی ها خوب بلدند دروغ بگند و برای اینکه اون کاری رو که خودشون دلشون می خواد انجام بدن،از ذهن و روح دیگران هزینه کنند و بعد خیلی راحت خودشون رو تبرئه کنند.خسته شدم دیگه،از همه ی آدمها، مخصوصا اونهایی که ادعا می کنند دوستم دارند.آره شما همتون خوب بلدید حرفتون رو به کرسی بنشونید.”
“در سالهایی که جوان تر و به ناچار آسیب پذیرتر بودم پدرم پندی به من داد که آن را تا به امروز در ذهن خود مزه مزه میکنم.وی گفت:"هر وقت دلت خواست عیب کسی رو بگیری یادت باشه که تو این دنیا همه ی مردم مزایای تو رو نداشتن.”