“Περὶ δὲ τοῦ ποδαπὸς ἐκβῇ οὐ θυετε;(Βλέποντας δυο γονείς να κάνουν θυσία για να αποκτήσουν αγόρι του είπε: "Και για το τι άνθρωπος θα γίνει δεν κάνετε θυσία;")”

“Όταν κάποιος δήλωσε στον Διογένη ότι δεν έχει κλήση στην φιλοσοφία, τότε ο Διογένης του απάντησε: "Τότε τι ζεις, αφού δεν ενδιαφέρεσαι πώς να ζήσεις καλά;". (Τί οὖν ζῇς, εἰ τοῦ καλῶς ζῆν μὴ μέλει σοι;)”

“Στην ερώτηση γιατί οι άνθρωποι ελεούν τους ζητιάνους αλλά όχι τους φιλόσοφους, απάντησε:Ὅτι χωλοὶ μὲν καὶ τυφλοὶ γενέσθαι ἐλπίζουσι, φιλοσοφῆσαι δ' οὐδέποτε.(Γιατί θεωρούν πιθανό να κουτσαθούν ή να στραβωθούν μαι μέρα, αλλά να γίνουν φιλόσοφοι, ποτέ)”

“Ἀποσκότησόν μου”

“Φοβόμαστε το θάνατο, ανατριχιάζουμε στην αστάθεια της ζωής, λυπόμαστε να βλέπουμε τα λουλούδια να μαραίνονται ξανά και ξανά και τα φύλλα που πέφτουν και στις καρδιές μας γνωρίζουμε ότι εμείς, το ίδιο εφήμεροι είμαστε και σύντομα θα εξαφανιστούμε.Όταν οι καλλιτέχνες δημιουργούν εικόνες και οι στοχαστές ψάχνουν για νόμους και δίνουν σώμα στις σκέψεις, είναι για να διασώσουν κάτι από τον θαυμαστό χορό του θανάτου, είναι για να φτιάξουν κάτι το οποίο θα διαρκέσει περισσότερο από ό, τι εμείς.”

“Γιατί εδώ, στον κόσμο των βιβλίων και των βιβλιοθηκών δεν θα κατέφευγε ένας μη – γήινος επισκέπτης αν ήθελε να κατανοήσει τι έχει συμβεί σ’ αυτόν τον ταπεινό πλανήτη, αν ήθελε να διαμορφώσει μια γενική γνώμη για το ποιόν του πολιτισμού μας, αν ήθελε να γνωρίσει το γένος των ανθρώπων;”

“«Θέλω» θα πει πίστη, θα πει επιλέγω σταθερό προσανατολισμό· όλα όσα θα ακολουθήσουν μετά είναι δευτερεύοντα, το αστέρι του Βορρά δε θα αλλάξει θέση στο ψυχικό ουρανό μας. Τίποτε άλλο δεν έχει πιθανότητες να πραγματοποιηθεί. Το διαισθανόμαστε κάθε τόσο, o Θεός συχνά αργεί να ανταποκριθεί στις προσευχές για να μας αφήσει να βεβαιωθούμε πως όντως θέλουμε εκείνο για το οποίο σπαρακτικά και με δάκρυα στα μάτια τώρα Τον ικετεύουμε.”