“وانا صغيرمكانش يهمنى (امتى)وانا صغيربقف دايما قصاد (ازاى؟)وكنت بحب (دلوقتى)وبكره كل يوم (لسه)وبزعل لما بسمع (بس)وقولت لنفسى 100 مرةاكيد اكبر وأهزم (لأ)وادينى كبرتمش عارفكبرت بسرعة او بشويشوضاع منى الكلام كلهوكل اللى فضللى (مفيش)”

“لما بتكلم معاكى لما بغرق بين حروفك وادخل الدنيا اللى فيها بانسى خوفى وتنسى خوفك يبتدى الشوق اللى ليكى جوه منى يترسم جوه القصايد واكتب الشعر الل دايما كله فيكى بس عارفة بابقى سامع كل كلمة كتبتها علشان عنيكى جوه ودنى بابقى حاسّك جوّه حضنى وألقى نفسى حد تانى انتى ليه دايما معاكى بتختلف كل المعانى؟؟؟؟”

“هو ليه مفيش اسماء تانيه ليه اسمك بالتحديد هو اللى دايما بسمعه الأسم اللى بتتمنى تنساهبتلاقى فجاءة كل الناس بتردده”

“ليه امشى حافى ،وانا منبت مراكيبكمليه فرشى عريان،وانا منجّد مراتبكمليه بيتى خربان ،وانا نجّار دواليبكمهى كده قسمتى؟الله يحاسبكم!ساكنين علالى العتب،وانا اللى بانيهافارشين مفارش قصب،ناسج حواشيهاقانيين سواقى دهب،ونا اللى ادور فيهايارب ماهوش حسدلكن بعاتبكممن الصباح للمسا،والمطرقه فيدىصابر على دى الاسا ! حتى نهار عيدىابن السبيل انكسى ، واسحب هرابيدىتتعروا من مشيتىواخجل اخاطبكمليه تهدمونى وناللى عزكم بانىانا اللى فوق جسمكم قطنى وكتانىعيلتى فى يوم دفنتى مالقيتش اكفانىحتى الأسيّه وانا راحل وسايبكم؟”

“كل اللي حلمته كان مسموحبس ليه فيكي عايش مجروح؟ليه ضايع مني كل طموح ؟دايما البداية سعيدة بس النهاية مدبوحليه حكاويكي حزينة في الموالليه شايف دايما كل الكلام متقالحمولك زايدة وكرهت أكون شيالليه البراءة تايهة مخطوفة ،حتي مـ الأطفالصدقوا لما قالوا الزمن بيدوربس دايما يرسى وأنا مكسورأعذرهم واجب ،بس في غلطي مش معذورقوليلي ليه طيبأنا حقي فيكي مهدور؟بجد إيه ينفع ومعملتوشسؤال بسأله دايما،مبتجاوبوشليه دايما طريقي بالألم مفروشوليه الفرح لما يشوفني ،عنيا متشوفهوش”

“الحوارى اللى انتى ساكناها بسكاتكهجّـرت منى الكلام”