“Ἀποσκότησόν μου”

“Όταν κάποιος δήλωσε στον Διογένη ότι δεν έχει κλήση στην φιλοσοφία, τότε ο Διογένης του απάντησε: "Τότε τι ζεις, αφού δεν ενδιαφέρεσαι πώς να ζήσεις καλά;". (Τί οὖν ζῇς, εἰ τοῦ καλῶς ζῆν μὴ μέλει σοι;)”

“Περὶ δὲ τοῦ ποδαπὸς ἐκβῇ οὐ θυετε;(Βλέποντας δυο γονείς να κάνουν θυσία για να αποκτήσουν αγόρι του είπε: "Και για το τι άνθρωπος θα γίνει δεν κάνετε θυσία;")”

“Στην ερώτηση γιατί οι άνθρωποι ελεούν τους ζητιάνους αλλά όχι τους φιλόσοφους, απάντησε:Ὅτι χωλοὶ μὲν καὶ τυφλοὶ γενέσθαι ἐλπίζουσι, φιλοσοφῆσαι δ' οὐδέποτε.(Γιατί θεωρούν πιθανό να κουτσαθούν ή να στραβωθούν μαι μέρα, αλλά να γίνουν φιλόσοφοι, ποτέ)”

“Ενώ τείνεις να αντιμετωπίζεις την κάθε μέρα σου σαν ακόμη μια μέρα προβλέψιμη, όμοια με τις ατέλειωτες άλλες όμοιες μέρες, έρχεται μια μέρα που θα σου αλλάξει όλη σου τη ζωή.[...] Ποτέ δε φαντάζεσαι πότε από το προβλέψιμο θα εκτιναχθεί το απρόβλεπτο, τί θα ανατρέψει τη μονοτονία των αριθμών.”

“Φτάνει που μου πήραν ό,τι είχα στη γη, να μου κλέψουν και τον ουρανό; Πάει πολύ. Δε τους χαραμίζω τη ζωή μου.”

“Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες. Όταν τ'ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει. Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.”