“شد الكلام عمته و اختار اعز جوادو رد قاصد بلاده و الهوى ردادو ابن الاصول اللى ما يبدل بلاد ببلادو الغربة مرة و لو كانت هدومها جدادفى مصر بعد السفر وجد الكلام معناهو اهل مصر صحابى و اولياء اللهيا اوليا لسه فى العشرين و فى التلاتينيستنجدوا المؤمنين فى المأزمة بيكميا فارجين الكرب بين العرب عناوينمنعنى عنهم مطار القاهرة و اسمىو انى لو جيت يقولوا اجنبى مسكناهمسكنا واحد اهو له مديح فى حزب اللهيتهموا اصحابى بيا مش انا بيهمو اضرلى ستة سبعة اكون فى وسطيهمعبال ما خلص الكلام دهالنصر كان مضمونالقلب فرحان و لكن اتعبه منفاهو هده بعده عن اللى عاش بيستناهما فضلش غير انى انحنى حبا و اقول اللهالله افردنى عنهم و جمعهملكى اراهم على بعد و اسمعهمقد فاز فوزا عظيما من قضى معهم……………..لما تشوف الشهيد تبقى السلامة خجلوتبقى عايز تقول له يا أخى آسفطب قول لى بس اعمل ايه، لو يعنى فيها عملاللقمة دى لك نصيب فيها باشيلهولكواشيل نصيبك من القاعدة وكاسات الشاىلكن نصيبك فى أنفاسى أشيله إزاىوازاى أشيللك نصيبك من فرحنا الجاىساعات ألاقينى باطلب خط محمولكبعمل فى نفسى كده ليه، لسه مش عارفو اروح على القهوة أسأل، هو جه وسألمن قال لك الموت طبيعى يبقى مش شايفالموت ده شىء مش طبيعىالموت ده أصله خللالأصل فينا الخلودوهييجى يوم نلقاهما تحسبوش الشهيد اداكوا بس حياةما موتوش هو وحده اللى برصاصة رماهده طخ ابنه اللى لسه ما اتولدش معاهوطخ أولاد ولاده لآخر الأيامموت معاه بشرية كاملة محتملةعدوا كان فيها كام شاعر وكام رساموكام طبيب عبقرى بين الأطبة إماموفيلسوف له على حكم الليالى كلاموبنت نظرتها تشفى القلب من داؤهفى شعب كامل رحل ما عرفش أسماؤهفي جسم كل شهيد فيه مصر مكتملةفخلوا مصر اللى فاضلة تعيش كما شاؤوا. . . . .”

“مموتوش هو وحده اللي برصاصة رماهده طخ ابنه اللي لسه ما اتولدش معاهوطخ أولاد ولاده لآخر الأيامموت معاه بشرية كاملة محتملة عدوا بقي فيها كام شاعر وكام رساموكام طبيب عبقري بين الأطبا إماموفيلسوف له علي حكم الليالي كلاموبنت نظرتها تشفي القلب من داؤهفيه شعب كامل رحل معرفش أسماؤهفي جسم كل شهيد فيه مصر مكتملةفخلوا مصر اللي فاضلة تعيش كما شاؤا”

“ماتحسبوش الشهيد اداكوا بس حياةما موّتوش هو وحده اللي برصاصة رماهدا طخ ابنه اللي لسه ما اتولدش معاهو طخ أولاد ولاده لآخر الأيامموّت معاه بشرية كاملة محتملةعدّوا بقى فيها كام شاعرو كام رسامو كام طبيب عبقري بين الأطِبّا إمامو فيلسوف له على حُكم الليالي كلامو بنت نظرتها تشفي القلب من داؤهفي شعب كامل رحلماعرفش أسماؤهفي جسم كل شهيد فيه مصر مكتملة فَخـلّوا مصر اللي فاضلة تعيشكما شاؤا .”

“يا مصر و انتى لسه فى البداياتبكرة اللى جاى اعظم من اللى فاتيا مصر قومى و بصى فى المراياتكان كل واحد فى الميدان جايب معاه مرايةرافعها للسمااشكال و الوان كلها مرفوعة فى العالىصبحت مراية واحدة بتلالىو بقت يا مصر الارض صورة للسمالعبة بازل متكاثرة الاجزاءلما البشر يتجمعوا تبان السما عالارضو لما البشر يتفرقوا تلقى السما بتنفضتبأة السما متوزعة جوة الشققو تمر ليلة من التوجس و القلقو ننام و نصحى تانى يوم ترجع سما لما البشر يتجمعوا مع بعض………..يا مصر حقك تملكى بدل السما اتنينواحدة هدية و واحدة تانية صانعها مصريينيا مصر لو دققتى هتلاقى البراقبيجر عربية فواكه فى الحوارى الضيقةشوفى الصحابة و الحواريين على القهوة بيتناقشوا بحرارةو السما على مد ايدهم مستشارة طيعة و رقيقةشوفى المساجد كانت تشاور عالسماصبحت تشاور عالبشرو تقول اهما يا سما بصى و شوفىو ابقى قولى لكل صوفى و هو طالعلكطريق المعرفة اتغيريوصل م السما للارضلا يتوه و لا يحيرو شوفى الخلق وسط الموت تقابله و هى بتهزرفيتلخبط و يتبعتر و سر الدنيا يتفسرو نعدلها و نوزنهابقول يا مصر قومى و بصى فى المراياتفى سما الولاد هما اللى عاملينها………بيشوفوا بعض فى وش بعضكأنى انا انت و هو انا و احنا الكلاحنا فى مرايا بعض بنصبح صباح الفلافدى بروحى كل واحد فى المرايا طلافدى الشهيد اللى بيتبسمالفجر توب على اده متكسمو الله اعلم مين من الاتنين فى صاحبه حلافدى اللى سهران على الخيم فى الطلو افدى اللى واقف يشتغل فى الظلو افدى اللى شايل للعناد اشاراتيهدى التاريخ صوب الميدان لو ضلو افدى اللى واقف هارى نفسه كلامو افدى اللى يتتريق على الحكامو افدى اللى رايح جاى ما بيتعبشو افدى اللى جنبه حط فرشة و نامو افدى طويل البال ما يتعصبشو افدى المصاب اللى شوية و طابو افدى المصاب بهوى التراب و ما طابشو افدى اللى صاب البلطجى و ما اتصابشو افدى المقام العالى فى التحريردولة بلا أمرا و شعب امير………….”

“بعدين مبارك سادات فاروق ما حدش دامهو احنا شعب كده ما بيعيشلناش حكامعقبال جيراننا و حبايبنا كمان يا سلاملو كل من له رئيس نصحى نلاقيه قلبه……….يا مصر لسه و لسه الثورة بلة ريقما ينتهيلك طريق الا و يبدا طريقيا شعب مصر تعالى نتفق يا شقيقرج الملك قبل ما تنعم عليه لقبهرجه كده شوف ان كان الملك شغالو اسأل عليه المكوجى و اسأل عليه البقالو اهم حاجة فى صفاته انه يكون يتشالمتربى عال لما يمشى يلتزم ادبه………..بتكون فى احسن حالاتك و انت مش محكومبتباة رايق و لا ظالم و لا مظلومو بعدين ده ايه غبى ده اللى يهددك بالشوميا مخلى الف احتلال ينزل على ركبهيا شعب انت اللى كارم كل من حكمكالدولة دى عارفة تحكم بس من كرمككشرلها و هى هتجيلك تبوس ادمكما فيش حاجة اسمها مليون راجل اتغصبوا…….سايق عليك النبى ما تقول كفاية يا شيخالملحمة لما تخلص يبدا التاريخو بكرة جاية حروب فيها لهب و صريخو بكرة نصرك يخض الشمس من لهبهسايق عليك النبى ما تقول كفاية كدهمن النهاردة انتصاراتك هتبأة كدهيا شعب مصر اللى رجالته و بناته كدهحلال عليه لبن العصفورة لو طلبهسايق عليك النبى ما تقول كده كفايةافرح و كمل و ما تقولش كده كفايةالثورة دى بداية زى الهجرة و الميلادالثورة دى بسملة كمل بأة الايةمع كل مرة قراية حسنها يزدادو الايه تجرى تسلم اختها الرايةمن غير نهاية و حتى الوقف مش معتادو بكرة ايامنا تبقى حكاية و روايةعن ناس يباتوا حفايا ويصبحوا اسياد…….”

“بقالى سنة بالتمام و الكمال مش قادرة أقرأ!! و رغم ان فضولى للمعرفة ما انتهاش, بالعكس لكن "السلام" اللى كنت مطمئنة دايما انى حا لاقيه فى القراية, ما عدتش قادرة أبحث عنه فيها, و مش عارفة هل السبب فى ان الصيغة دى اللى ربما تكون بتحولك الى متأمل صرف لم تعد قابلة للاستمرار, و لو بحكم المرحلة دى من العمر؟ أم ان السبب فى الحرمان الطويل, العريق, من الدفء الانسانى الكافى لبعث الاطمئنان و القوة فى القلب, ليجترىء على مصاعب رحلة الكشف و التمرد... انه جف خلاص و ما عادش قادر يقتات على فتات قديمة, معظمها كان - فى الواقع - أوهام اتحطمت, كأن قدرتى على الاستمرار بعد الصدمات, كانت هى القدرة على تجديد الوهم! ... كنت دايما باعزى نفسى بالظن بانى أخطأت السبيل لمقصدى, و أواصل البحث محملة بنفس الأوهام غير منقوصة, عن الجمال فى بشر غير اللى عرفتهم, و فى النهاية, لما باتطلع داخلى مش لاقية غير مقبرة جماعية.”