“می‌خواستی گل‌سرخی برایم بیاوریمی‌خواستی بخندمقاه قاهدلم گرفته بودو قصه کردرازهای نگفته راقهوه ترک نوشیدیمتلخ‌تر شدیمگریستیمهای های”

“هزاران سال است که همین حرفها را زده اند، همین جماع ها را کرده اند، همین گرفتاری های بچه گانه را داشته اند. آیا سرتاسر زندگی یک قصه مضحک، یک متل باورنکردنی و احمقانه نیست؟ آیا من فسانه و قصه خودم را نمی نویسم؟ قصه فقط یک راه فرار برای آرزوهای ناکام است.”

“تصمیم های معمولی را دیگران گرفته اند. تنها شانس تو این است که با قلبت یک تصمیم بزرگ و احمقانه بگیری، تصمیمی که عقلت را شگفت زده کند.”

“مردن مفت و مجانی نیست!باید با کفن ِخوشگل ِمصور به قصه های گلدوزی خدمت حضرت عزرائیل برسی.نفس آخر کلی کار میبرد.سئانس آخر سینماست...باید به هر قیمتی از خودت مایه بگذاری!”

“صندلی-سال ها در شهر فریاد زدمای پوست جهان میان دستانمسال ها زیر لب ترانه ام را در آتشی گلرنگ--------------------برای کشتی زمزمه کردمهمه یا هیچ .ای نواده های کوچکم ،--خسته شدم----------------از خویشتن ، از دریا ها ،برایم صندلی بیاورید”

“این شهرشهر قصه های مادر بزرگ نیستکه زیبا و آرام باشدآسمانش راهرگز آبی ندیده اممن از اینجا خواهم رفتو فرقی هم نمی کندکه فانوسی داشته باشم یا نهکسی که می گریزداز گم شدن نمی ترسد”