“وعدت سنة ورا سنةوانا لسه زى ما انا حياتى نقطة فى شخبطةوحلمى قدام عنيا بيختفىواالصبر والامل مَلُّ منى وسابونى لوحدى انتهى”

“نقطة فى شخبطة تبحث عن مخرج لهاهكذا اصبحت حياتى انا”

“انا فى حياتهم اكبر كدبةوهما فى حياتى كدبة كبيرة عايشة فيهاومنها نفسى انا اتحرر”

“ولسه عندى امل فى بكرا لسه جوايا بيقول اقدر اغير الكون واكون زى مابتمنى لسه جوايا بيقول يمكناللى انكسر فى يوم يتصلحاو يجى غيره احلى”

“يا شعب يا مصلى قدام العساكر صفيجرى الجريح من ورا لقدام لا خاف ولا خفتدوس عليه العربية تحوله لميت ألفياللعجب يقتلوه ويتوقعوا هربهياللعجب يقتلوه ويتوقعوا غيابهاللى اتقتل لسه واقف هو وأصحابهما بهدل الأمن غير من ماتوا واتصابواوالصبح ما نور إلا أّمّا الشموس غربوا”

“وسط اوراقى القديمة ....اللى لسه منها باقى ...شوفت صورتى بين زميلى ...و احنا لسه فى إبتدائي ...الوشوش كانت بسيطة ...طاهرة لكن مش عبيطة ..نرسم الأحلام خريطة ....فى قلبها نقطة تلاقي ....هو صاحبى لما كان فى الدنيا صاحباما دول كانوم جيرانى .....كل واحد فينا حقق ...جزء من بعض الأمانى ...ا ما دى الشاطرة البليدة ....العنيدة أم الضفاير ….تبقى حبى الأولانى .....أد ايه حزنت عليها ...لما راحت فصل تانى ....ما احنا كنا تخته واحده ...فى تانيه تالت ...مره قلت ...و هى قالت ..لما مدت ايدها شالت ..دمعة وقعت غصب عنى ....جوه كراسة الحساب ..كنا لسه صفحه بيضه فى الكتاب ...الوشوش كانت بسيطه ....طاهرة لكن مش عبيطه ...نرسم الأحلام خريطة ...فى قلبها نقطة تلاقى ...واحنا لسه فى أبتدائي ..”