“Είμαι λίγο θυμωμένη, όπως αντιλαμβάνεσαι. Μ' εμένα. Διότι έπρεπε να έχω ωριμάσει. Να μην απορώ με τίποτα.”

“Ίσως, τελικά, από τίποτα δεν μπορείς να ξεφύγεις, τίποτα δεν ξεπερνάς πραγματικά. Απλά, μαθαίνεις να ζεις μ' αυτό.”

“Αν δεν ήμουν βασιλεύς, θα ήθελα να είμαι επιστήμων. Και αν με έβαζαν στη φυλακή, η επιθυμία μου θα ήταν η φυλακή μου να μην ήταν τίποτε άλλο από μια σπουδαία βιβλιοθήκη”

“Όλα μου τα ψυχολογικά αδιέξοδα, είναι λοιπόν παραχωρήσεις της αγάπης Σου, καύσιμη ύλη για τη Χάρη. Όχι για να θρηνώ που δεν είμαι καλύτερος, αλλά για να με προσελκύεις να Σε ζητώ, Εσύ να με λυτρώσεις.”

“Θα ήθελα ο αγαπητός μου Καρλ να μπορούσε να ασχοληθεί λίγο και με την απόκτηση του κεφαλαίου, εκτός από τη συγγραφή του.”

“...Είμαι σίγουρη πως η ευτυχία είναι εκεί, πάντα αναμένουσα και διακριτική, όπως διακριτικά συμπεριφέρονται όλα τα σημαντικά· τα σημαντικά και ουσιώδη που δεν θέλουν να φωνάζουν και απροκάλυπτα να σου αποκαλύπτονται. Αντιθέτως, όπως η ποίηση και ο θείος κόσμος, δεν κρύβεται, δεν φανερώνεται, αλλά μας στέλνει με τρόπο λεπταίσθητο τα σημάδια της...”