“Η ζωή όμως δε φυλακίζεται. Όταν το επιχειρήσεις, τότε αυτή γυρνά πίσω χρόνια μετά να πάρει τα δανεικά της. Στο κλουβί, στην γυάλα, Θεό δεν συναντάς. Ο Θεός είναι Ζωή και Τον συναντάς μονάχα όταν ζεις.”

“Η ανθρώπινη φύση ψάχνει να δώσει νόημα στα πάντα. Αυτή η διαρκής ανάγκη για νοηματοδότηση στις καθημερινές μας πράξεις, κάνει και τις πιο ανούσιες πράξεις μας σημαντικές. Το νόημα όμως μεταβάλλεται καθώς εμείς αλλάζουμε. Δεν πιστεύω ότι είναι σταθερό, κάθε μέρα βρίσκεται σε διαφορετικούς στόχους. Το νόημα της ζωής το ψάχνεις και όταν νομίζεις ότι το κατακτάς, αυτό μεταμορφώνεται, σε ξεγελάει και συνεχίζεις να το αναζητάς αλλού. Κρύβεται έντεχνα πίσω από νέους ανθρώπους, σχέσεις, συναναστροφές, χόμπυ αλλά παράλληλα δεν είναι και πουθενά. Μας εξαπατά και μας έλκει να το αναζητούμε συνεχώς. Η ζωή μας δεν θα είχε κανένα νόημα, αν βρίσκαμε τελικά, το νόημα.”

“Όταν γυρίζεις πίσω σε παλιές στιγμές χάνεις τον χρόνο σου. Οσο χρόνο έχασες τόσο έχασες απ' το να είσαι μπροστά στην ζωή.”

“Όταν, φιλαράκο μου, αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, λυτρωνόμαστε. εάν υπάρχει μια ευκαιρία να νιώσεις καλύτερα, είναι εκείνη της συμφιλίωσης. Δεν έχει νόημα να μένεις στο πρόβλημα και να το κουβαλάς. Σημασία έχει να ζεις μαζί του. Δίχως οργή, αλλά κάνοντας ειρήνη.”

“Από τα μικρά μου χρόνια ως σήμερα, ας μην πω με ακρίβεια πόσα είναι γιατί θα τρομάξω κι εγώ η ίδια, έζησα έναν πόλεμο, δύο εμφύλιους πολέμους, δύο δικτατορίες και δύο προσφυγιές. Δεν τα έζησα σαν απλός παρατηρητής, αλλά παίρνοντας ενεργό μέρος κάθε φορά κι έτσι και να ήθελα δεν θα μπορούσε το συγγραφικό μου έργο να μην επηρεαστεί από τα γεγονότα αυτά που συγκλόνισαν τον τόπο μας. Άθελα μου η ζωή μου μπλέχτηκε μέσα στην ιστορία κι έγινα κι εγώ ένα κομμάτι της. Το συγγραφικό μου λοιπόν έργο, θέλω δε θέλω είναι γεμάτο ιστορία.”

“Όπως βλέπεις, Άρεν, μια πράξη δεν είναι, όπως συχνά νομίζουν οι νέοι, σαν μια πέτρα, που κάποιος σηκώνει και πετάει, και πετυχαίνει ή αστοχεί, κι αυτό είναι όλο. Όταν σηκώνεις αυτή την πέτρα, η γη γίνεται ελαφρότερη και το χέρι που την βαστά γίνεται βαρύτερο. Όταν την πετάς, τα κυκλώματα των άστρων ανταποκρίνονται, κι όπου χτυπήσει ή πέσει το σύμπαν μεταβάλλεται. Με κάθε πράξη διακυβεύεται η ισορροπία του συνόλου. Οι άνεμοι και οι θάλασσες, οι δυνάμεις του νερού, του εδάφους και του φωτός, τα ζώα και τα φυτά, και όλα όσα κάνουν, είναι καλά και σωστά καμωμένα. Γιατί όλα τους δρουν μέσα στο πλαίσιο της Ισορροπίας. Από τον τυφώνα και το σάλπισμα της μεγάλης φάλαινας, μέχρι την πτώση ενός ξεραμένου φύλου και το πέταγμα της σκνίπας· όλα γίνονται με γνώμονα την ισορροπία του συνόλου. Αλλά εμείς, στο βαθμό που έχουμε εξουσία πάνω στο σύμπαν και ο ένας πάνω στον άλλον, πρέπει να μαθαίνουμε να κάνουμε αυτό που το φύλλο και η φάλαινα και ο άνεμος κάνουν από τη φύση τους. Πρέπει να μαθαίνουμε να διατηρούμε την ισορροπία. Αφού διαθέτουμε ευφυΐα, δεν πρέπει να δρούμε από άγνοια. Αφού έχουμε επιλογές, δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε ανεύθυνα.”