“…Aşk çok kanlı bir çiçektir: Turgut, karınca……Ağlıyorum mintanımı yandı zannedin Terliyorum bombaya Kudüsler düşsün Kapatıyorum söyleyin Sabbah’a pussun Bana ellerini ver anne karıma.”

“Annemi üzdümBöylece hep bana tirenler çarpsınÇirkin olduğum için aynaya bakmazsam;güzelim.Aklıma yeni fikirler boca oluncaBazen çok terliyorum, bazen ise kan!Yahya Kemal Madrid’teyken…- yeni öğrendim-Maalesef seni çok özlüyorum ben!…”

“Ah aşk!Bir topluluğun fotoğraf çekildikten sonraDağıldığıAn.”

“Ah laikse aşkımız elbet biter bir kışbaharyaz günüGözlerin uçurumlar kaydeder avuçlarımaBir çınar gövdesini bir hamle daha yayarÜç içbükey komodin silah çeker vurulurSen gidersin denklem düşer ben aşk olduğumu ağlarım…Modern bir alışkanlıktır ölmek, seni doğasıya seviyorum.BEN SANA DÜZENLİ OLARAK TELEFON EDİYORUM!Vincit omnia veritas!Belki inanmayacaksın ama ben bu şiiri ellerimle yazıyorumsevgilimÇünkü benim gömdüğüm kızlar ara sıra boğulurVe laik aşk çarpık toplumlaştırır, doğurma ne olurSirk deseler tek hırkam var, çatışmada bıraktımŞimdi gidip Beckett okuyacağım, beni de seyret TanrımÖfkemi devletle bir toprağa gömüyorumAklımsa çamura saplandı saplanacakŞems çeker çıkarır kitabı havuzdan, kuruErtan, alsana şu tüfeği duvardan benim ellerim ıslak.”

“Ah sen bana bakma tiyatrolarımı taşra tertiblerBenim anlattıklarımla biraz heterodoks kaçabilir sevgilimYani hükmetsene aksine ki, bir bin yıl sırtımızda paklanmayacakVe Allah’ın İsa isminde bir sevgilisi yok!Evet bugünlerde biraz siyaset ehli çocuklar oldukMesela bundan böyle senin adın Petrus olsun sevgilim……”

“İnanmışım kaybetmek esrarıdır esrarınÇıldırmış bir vaşak gibi kaybediyorumİpimden kurtulmuşum kaybediyorumBirleşmiyor ellerimiz haykırıyor trapez...AYAKKABILARINI KAPIMIN ÖNÜNDE GÖRMEYİ İSTİYORUM!Çünkü bu, Seni seviyorumun içine nal salmak demektirVe hareketinin bana durduğunu akla uydurur.Oysa seni sevmem toplumu meşru kılarVe gitmen beni dile indirger sevgilim.”

“İnsan acizdir; muhtaçtır; çok artistlik yapmamalıdır.”