“İnsan acizdir; muhtaçtır; çok artistlik yapmamalıdır.”

“Annemi üzdümBöylece hep bana tirenler çarpsınÇirkin olduğum için aynaya bakmazsam;güzelim.Aklıma yeni fikirler boca oluncaBazen çok terliyorum, bazen ise kan!Yahya Kemal Madrid’teyken…- yeni öğrendim-Maalesef seni çok özlüyorum ben!…”

“…Aşk çok kanlı bir çiçektir: Turgut, karınca……Ağlıyorum mintanımı yandı zannedin Terliyorum bombaya Kudüsler düşsün Kapatıyorum söyleyin Sabbah’a pussun Bana ellerini ver anne karıma.”

“SENİN BIRAKTIĞIN YERDEN ALLAHÛ EKBER”

“Bekir niye sustun alnımdaHiç kurşun yok diye mi?Hamza'ya kan sattım diye mi sarardın İsmet?Halbuki kırdığım aynadan kum fışkırıncaAl bu ipi sen çek, bu ipi sen çek!”

“SENİ ŞU DÜNYA GÖZLERİMLENE DE SEYREK GÖRÜYORUMADIYLA ANILIR BİR BEYGİR VARDIRKİ TAM TAMINA ÜÇ AYDIRİNMİYORUM SIRTINDAN!”

“Edebiyattan nefret ediyorum amaBu sana ne tür bir tabanca sağlar ki?”