“Kör biri görmeye başlayınca ne olur biliyor musun? Her gördüğüne inanır.”

“-hepsi yalandı yani öyle mi?-benim sana söylediğim yalanların hiçbir önemi yok musa. kendine söylediklerinin yanında..-aşka inanmıyor musun sanem?-sadece aptallar aşka inanır.-emin misin?-tabi ki eminim.-sadece aptallar emin olur.”

“Birbirimize rastlamadan evvelki hayatımız sahiden birbirimizi aramaktan başka bir şey değilmiş... Ne aradığımızı bilmeden aramak... Şimdi içim rahat, aradığını bulan ve başka bir şey istemeyen biri gibi sükunet içindeyim... Dünyada bundan büyük bir saadet olur mu?”

“anlattıkça için boş kalır. Ne kadar üretkensen o kadar yok olduğunu anlamıyor musun”

“dünyada sizden, yani bütün erkeklerden niçin bu kadar nefret ediyorum biliyor musunuz? sırf böyle en tabii haklarıymış gibi insandan birçok şey istedikleri için... beni yanlış anlamayın, bu talepleri muhakkak söz haline getirmesi şart değil... erkeklerin öyle bir bakışları, öyle bir gülüşleri, ellerini kaldırışları, hülasa kadınlara öyle muamele edişleri var ki... kendilerine ne kadar fazla ve ne kadar aptalca güvendiklerini fark etmemek için kör olmak lazım.”

“Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğumuzu zannetmektir ki, ne kendimiz bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha zavallı görmeye hakkımız yoktur.”