“Mucize bekleyen herkes eninde sonunda fizik yasalarıyla yüzleşmek zorundadır.”

“Birini çok seversen, ama sahiden seversen, sana ne yapmış olursa olsun, eninde sonunda mutlaka bağışlanırsın.”

“Ellerinden geldiğince erdemli, ağırbaşlı davranmayı kendilerine amaç edinen, sanki dünyada erdemli, ağırbaşlı yaşanabileceğini göstermek istercesine çevrelerine ışık saçan bir takım erdemli, ağırbaşlı kişiler -insanseverler, bilgeler- vardır. 'E, sonra?' diyeceksiniz. Sonrası belli: Bu gösteriş düşkünlerinin çoğu, eninde sonunda sapıtarak akla gelmedik herzeler yerler.”

“zaman. belki zaman da yuvarlaktır, tıpkı dünya gibi. hindistana ulaşmak için batıya doğru yelken açarsın. sana gülerler ama sonunda hindistan önündedir, arkanda değil.zamanla- belki hepimiz yelken açmış, kendimizi doğuda sanarak giderken, bizi bekleyen ‘çarmıha gerilmek’ ten başka bir şey değildir.”

“Gelecekte hangi noktaya varırsan, bu bir mucize olacaktır! Eğer yarına ulaşırsan, bu bir mucize olacaktır! Gelecek haftaya ya da gelecek yıla ulaşırsan, bu bir mucize olacaktır! Gelecek zamandaki herhangi bir noktaya her varışın büyük bir zaferdir!”

“Bazen... böyle birdenbire yaralanıveririz. Ama her yara iyileşir. Eninde sonunda kabuk bağlar, üstünü kapatır. Gözlerden saklanır. Çünkü hiçbir yara görülmek istemez. Yeter ki bu yara gözbebeklerine çıkmasın. Çünkü eğer gözbebeklerin yaralanırsa, bir daha asla aynı gözle bakamazsın dünyaya. Baktığın her şeyin kötü yanını görmeye başlarsın. Saklı kalmış pislikler bile kaçmaz gözlerinden. Öteki insanlar da hisseder artık aynı şeyleri görmediğini ve artık onları sevmediğini. Rahatsız olurlar. Onlar da bir daha aynı gözle bakamaz sana. Bu yüzden kimse seni yakınında görmek istemez. Resim aynı resimdir aslında, değişen senin gözlerindir. Eğer sen çıkarsan resimden, her şey eskisi gibi kalır, herkes rahat eder. Şahsen bence en iyisi, gitmektir böyle durumlarda. Üstüne üstüne gitmek. İnadına!”