“Γιατί να ξέρεις, κόρη μου, η συγγνώμηπου δε ζήτησες σε στοιχειώνει και σε βασανίζει πολύ χειρότερα απ’ τη συγγνώμη που δεν άκουσες...."Όταν αγαπάς είναι για πάντα”
“Η ζωή σου δε δέχεται να τη βάζεις σε δεύτερη μοίρα να την αγνοείς, να τη χρησιμοποιείς για κάτι άλλο που δεν είναι ακριβώς ζωή, καταλήγει παρωδία και καρικατούρα μια τέτοια μετάθεση.”
“Όταν σκέφτομαι τη βροχή, λύνω την απορία μου, γιατί δε θα υπήρχε μελωδία χωρίς τις στάλες αν τα σύννεφα δεν κρατούσαν κάθε χρόνο την υπόσχεσή τους να ξεσπάσουν, και θυμάμαι την Έλι που έλεγε ότι οι πλημμύρες δείχνουν πως το φεγγάρι και η θάλασσα κρατούν τις υποσχέσεις τους κι αυτό είν' όλο. Μια υπόσχεση είναι κάτι που δε μετριέται, σημαίνει εμπιστοσύνη, και δε γίνεται να μιλάω για τη βροχή, τη θάλασσα και το φεγγάρι, αλλά γίνεται να ρωτήσω γιατί οι άνθρωποι τηρούν τις υποσχέσεις τους και ίσως τελικά η απάντηση σ' αυτό να είναι η αγάπη.”
“«Νομίζεις ότι σε φοβάμαι;» «Με τρέμεις, γιατί ξέρεις πόσο μεγάλο ήταν το λάθος που πήγες και έκανες. Και μαζί με αυτό, έκανες τον εαυτό σου λεία μου».«Το ίδιο θα έκανα, ξανά και ξανά» του εξομολογήθηκε σοβαρή. «Αυτό μου δίνει τότε το δικαίωμα, όταν θα σε βρω, να σε κάνω να το μετανιώσεις.Ξανά και ξανά».”
“Κάποιες περαστικές διέσχιζαν πού και πού τη μοναξιά μου, γυναίκες βιαστικές, πάντα ανάμεσα σε δύο τρένα, ανάμεσα σε δύο άντρες, ανάμεσα σε δύο ηλικίες επίσης, είτε πολύ νέες είτε σχεδόν γριές. Ήμουν μια στάση, η σκιά που ακολουθεί το φως, ή προπορεύεται. Αλλά δεν ήμουν το φως. Αυτή η κατάσταση με βόλευε.”
“Όλα μου τα ψυχολογικά αδιέξοδα, είναι λοιπόν παραχωρήσεις της αγάπης Σου, καύσιμη ύλη για τη Χάρη. Όχι για να θρηνώ που δεν είμαι καλύτερος, αλλά για να με προσελκύεις να Σε ζητώ, Εσύ να με λυτρώσεις.”