“You know me.. you believe me, right?""Hindi kita ganun kakilala para paniwalaan kaagad.""Ganon na ba talaga tingin mo saken? Ang hirap kasi sayo ako na nga tong nasa tabi mo sa iba ka pa rin nakatingin. Hindi mo ba napapansin ha? You still don't know it, do you? Can't you feel it? Can't you fucking feel it?""Anong hindi ko napapansin? Ano bang hindi ko alam? Anong hindi ko maramdaman?""I like you, you idiot!""Ako ba hinde?!”

“Simula ngayon, dalawa tayong lalaban.. kung pagod ka na, ako ang lalaban para sayo.. wag kang matatakot. Hindi kita iiwan.. kahit anong mangyari, nasa tabi mo lang ako.”

“Kenji, okay lang ba kung makalin kita? 'I love you', gusto kong sabihin sayo pero natatakot ako. Hindi ko alam kung saan ako natatakot. Pag sinabi ko bang 'I love you', sasabihin mo rin ng 'I love you too'. Sigh.”

“I.. I.. I love you.""Ano ka ba. Bakit ba masyado kang nagiging seryoso? Okay ka lang ba?""Because I am serious. Seryoso ako sa mga sinabi ko.. sa nafifeel ko. I love you Kenji.""Yung binitawan mong salita, parang katumbas sa pag sabing hindi ka na makahinga. Alam mo ba yun? Sige na umuwi ka na. Goodnight.""You know what? Fine. Just forget everything that I have said. It meant nothing naman diba, kasi I was too serious. Sorry for feeling this way. Goodnight.""Athena.. Athena wait... I.. I.. I can't breathe.”

“Alam mo ba kung gaano kahirap magpanggap na ok ka lang kahit hindi? Na masaya kahit gusto mo ng umiyak? Na umaasa kang magiging ok ang lahat kahit alam mong wala na talaga?”

“Athena.""Kenji yah, mi an hae (sorry).""Algettso (I understand). Bogoshipda (I miss you).""Na do (me too).""Yun lang alam ko, hehe. Hindi na ako makapag construct ng sentence sa Korean. Gawa mo?""Wala naka higa lang. Ikaw?""Eto.. iniisip ka. Lumilipad yung kukote ko papunta sayo.”

“Hinde ba pwedeng samahan mo ako? Hinde ba pwedeng magkasama parin tayo..? Naiisip ko palang na magkakahiwalay tayo, hinde ko na kinakaya.”