“امى دايما بتقولى لو سبتى نفسك للعادات الغلط اللى بتعمليهامن غير متحاولى تغيريها بعد كام سنههتبقى العادات الغلط دى هى شخصيتك وطبعكلان الانسان جواه ملاك وشيطان ونفسهالملاك بيتمثل فى الحب والخير والتسامح والتواضعوالشيطان بيتمثل فى كل حاجه غلطكل محاول اعمل الخير روحى بتعلى لفوق بتقررب من الملاك اووىوكل محاول اعمل شر روحى بتنزل تحت اوووى وبتبقى اقرب للشيطانونفسى هى خليط من افعال غلط وصحلما بنعمل الغلط فى الاول ضميرك ونفسك هيقلولك ازاى بتعمل كدههتحس ان رروحك بتتألمومع الاستمرار فى انك تعمل الحجات الغلط اللى بتعملهانفسك هتتعود عليها وهتبقى بالنسبه لك صح او عادىبس للاسف روحك ساعتها هتفقد الاحساس هتفقد المعنىمشاعرك عقلك وقفها علشان تبطل تتألم عليكلما الانسان بيقرب من الشيطان اووىعقله بيبقى شغال بس للاسف روحه بترفضه وبتموت وتختفىوكأنه مش عايش بس بيتحرك”

“صح و غلط.. حط الإجابه جوه القوساخترت صح.. بس الغلط في الإختيار”

“بقالى سنة بالتمام و الكمال مش قادرة أقرأ!! و رغم ان فضولى للمعرفة ما انتهاش, بالعكس لكن "السلام" اللى كنت مطمئنة دايما انى حا لاقيه فى القراية, ما عدتش قادرة أبحث عنه فيها, و مش عارفة هل السبب فى ان الصيغة دى اللى ربما تكون بتحولك الى متأمل صرف لم تعد قابلة للاستمرار, و لو بحكم المرحلة دى من العمر؟ أم ان السبب فى الحرمان الطويل, العريق, من الدفء الانسانى الكافى لبعث الاطمئنان و القوة فى القلب, ليجترىء على مصاعب رحلة الكشف و التمرد... انه جف خلاص و ما عادش قادر يقتات على فتات قديمة, معظمها كان - فى الواقع - أوهام اتحطمت, كأن قدرتى على الاستمرار بعد الصدمات, كانت هى القدرة على تجديد الوهم! ... كنت دايما باعزى نفسى بالظن بانى أخطأت السبيل لمقصدى, و أواصل البحث محملة بنفس الأوهام غير منقوصة, عن الجمال فى بشر غير اللى عرفتهم, و فى النهاية, لما باتطلع داخلى مش لاقية غير مقبرة جماعية.”

“مش شرط ان لما حد انت بتحبه يسيبكانك تفضل زعلانمجرد بس انك تعرف ان فى ناس كتير بتحبك و بتسأل عليكهتحس انك انسان مهم بالنسبه لناس كتير و دى اكيد حاجه هتفرحكيمكن حاجه مش هتخلى حزنك كله يزولبس لمجرد انها حاجه بسيطه هتخليك فرحانهتنسيك همك و لو لساعات محدودهبس لما تحزن افتكر الحاجه دى ان فى ناس كتيره محتجالك و بتحبكافتكر عملوا ايه علشانافتكر كل لحظه حلوه مريت بيهابس اهم حاجه ماتخليش حزنك يسيطر عليك”

“زيارة ............ بعد إذن السيد مأمور السجن عندى زيارة من صديقى صاحب المسدس اللى مارضيتش أبلّغ عنه علشان أقدر أستمتع بالعقوبه لوحدى انا سجين الزنزانة 103 أنا مش سفاح سعادتك أنا حرامى شقق مفروشه الشقق اللى اغلب الوقت فاضيه ومقفوله بالمفتاح على عفاريت قاعده بتسكر و تنم على اللى عدوا من الشقه فى سهرا حمرا أو فى قعدة خيانه أو فى تغريبة واحد من كفر الشيخ بس المرة دى اضطريت اقتل كان فيه 3 رجاله كوايته و مومس تحت العشرين مااستفزنيش انها كانت بترقص لهم بس اتوترت لمّا لقيتها بترقص لهم عريانه حسيت إن فيه مأساه مكلبشه فى جسمى كله اضطريت افكها باربع طلقات من المسدس البريتا ال8 مللى بتاع صاحبى قتلتهم بس لاول مره فى حياتى ماسرقتش ولإنى كنت فاكر إنى ريّحتهم سلمت نفسى لقسم قصر النيل. تانى.. أنا مش سفاح سعادتك والزيارة دى ممكن تنقذنى من هلاوس الحبس الانفرادى دا غير إنها ممكن تبقى آخر فرصة أقدر أقابل فيها صاحبى و أرجّع له المسدس بتاعه.”

“تلك كانت أول مرة أموت ألقيت ظهرى على الرمال ... ورمقت الشفق ينحسر ... حل السلام لا حب لا كره لا شئ .. فقط الخواء و الفناء و العدم .. ثم سقط الليل فوقى فى لحظة ++ إذا كانت فى روحى فجوة بحجم نيزك عملاق فاسمها ....++ مش ساعات كده فى حاجات صح بتيجى فى وقت غلط ++ من ساعتها معرفتش أمشي بس اتقلبت على ضهرى زى أى صرصار محترم ++ العشق : مرض نتخيل أننا نشفى منه ... فقط لأن لا أحد يموت بسببه " نظريا ”