“RüzgarŞimdi bir rüzgar geçti buradanKoştum ama yetişemedim,Nerelerde gezmiş tozmuşÖğrenemedim.Besbelli denizden çıkıpKıyılar boyunca gitmiştir,Tuz kokusu, katran kokusu, ter kokusuYüreğini allak bullak etmiştir.Sonra başlamış tırmanmaya dağlara doğruBulutları koyun gibi gütmüştür,Okşayıp otları yaylalardaBüyütmüştür.Köylere de uğradıysa eğerIslak, karanlık odalarda beşik sallanmıştır,Güneş altında çalışanlaraİmdat eylemiştir.Sonra başlayıp alçalmaya ovalara doğru,Haşhaş tarlalarında eflatun, pembe, beyaz,Kıraçlarda mavi dikenler..Toz toprak gözlerine gitmiştir.Şehirlere uğramış ki yanımdan geçti,Haşhaş çiçeğine benzer kızlar görmüştür,Bir gülüş, bir tel saç, allık pudraAlıp gitmiştir.Şimdi bir rüzgar geçti buradanKoştum ama yetişemedim,Soraydım söylerdi herhaldeSoramadım.”

“Sorunun ne olursa olsun, eğer onu doğru bir şekilde düşünebilirsen, parıldayan bir güneş gibi ufukta belirecektir çözüm!”

“Önümde uzanan o hiç bitmeyecekmiş gibi geceyle, karanlık, balıklı denizi birbirinden kim olsa ayıramazdı. Ama yalnızlığımın getirip büyüttüğü, süslediği, yeniden çizdiği yüzünü, bir allah gibi, denizden de geceden de ayıran bir ben olabilirdim. Denizle gecenin karıştığı yere, belki de ölümsüzlüğün gibi getirip koyduğum, sağa dönen, sola dönen doyumsuz yüzüne, kim eklemişse eklemiş bilemediğim sarı saçlarınla, beni yaşamımdan eden seni bir ben ayırabilirdim o uğultudan.”

“Nereye gidersem gideyim burdayım, bedenimleyim. Çeşit çeşit oralar'dan önce salt bir burda var.Yarım yüzyıl geçti, bir türlü kendime yerleşemedim.Nerdeyse bir hiç olarak doğarsın.Bir o yana bir bu yana yalpalar durursun. Sever, üzer, çeker, çektirirsin. Çalışır, öğrenir, didinirsin. Zamanla 'biri' olursun.Sonra gene...Günün birinde ölür, nerdeyse bir hiç olursun.Hepsi bu.”

“Bir kırlangıç gibi hızlıca yükselirken, unutma ki bir taş gibi de çabucak düşebilirsin!”

“Ama yine de müzikal bir şey bu, küçük bir şiir”