“A ógánaigh...ná brisan ghloine ghlan'tá eadrainn(ní bhristear gloinegan fuil is pian)óir tá Neamhnó Ifreann thall'gus cén mhaith Neamhmura mairfidh ségo bráth?ní Ifreanngo hIfreanniar-Neimhe...(Impí)”

“Cad é an mhaith dom eagla a bheith orm? Ní shaorfadh eagla duine ón mbás, dar ndóigh.”

“Ar chualabhair riamh," arsa Eoghain, "ná fanann tráigh le headra agus ní lú mar a fhanfaidh an traein linne. Ní hé seo an tOileán agaibh go bhfanfaidh an naomhóg libh go mbeidh sibh ullamh."Chuir sin imníomh orainn agus bhí gach aoinne ar a dhícheall ag baint an stáisiúin amach. Nuair a shroicheamar é ba dhóigh leat nár cailleadh aoinne riamh, bhí a oiread sin daoine ann. Bhí gach carráiste lán.”

“Seanabhean is ea mise anois go bhfuil cos léi insan uaigh is an chos eile ar a bruach. Is mó bogradh is cruatan curtha agam díom ón gcéad lá do saolaíodh me go dtí an lá atá inniu ann. Dá mbeadh ’fhios agam go mbeadh a leath, ná a thrian, i ndán dom ní bheadh mo chroí ná m’intinn chomh haerach ná chomh misníúil is do bhí i dtosach mo shaoil.”

“An té a bhíonn i bhfad gan práta ní bhíonn sé folláin”

“Tá an ghealach ina luí ar a droimGlan ar meisceCoimeádann sí na héin ina ndúiseachtI dteanga iasachta atá a ngiob geabSníonn abhainn airgeadúil in aghaidh na fána,Iompraíonn scáil na sceiche gile léi,Taoi amuigh ag siúl, ní foláir, cosnochtaThe moon lies on her backMad drunkKeeping the birds awakeThey chat in a foreign tongueA silvery river flows up the slopeBearing with it the reflection of a fairy bushYou must be out walking, in Your bare feet”