“زندگی رسم خوشایندی نیستهرکه می گوید هست، بی گمان مرده ست.”

“من چگونه ستایش کنم آن چشمه را که نیست ؟من چگونه نوازش کنم این تشنه را که هست ؟من چگونه بگویم که این خزان زیباترین بهار ؟من چگونه بخوانم سرود فتحمن چگونه بخواهم که مهر باشد ای مرگ مهربانزیباترین بهار در این شهرزیباترین خزانستمن چگونه بر این سنگفرش سختبا چه گونه گیاهی نظر کنمبا چگونه رفیقی سفر کنممن چگونه ستایش کنم این زنده را که مرد ؟من چگونه نوازش کنم آن مرده را که زیست ؟پرنده ها به تماشای بادها رفتندشکوفه ها به تماشای آب های سپیدزمین عریان مانده ست و باغ های گمانو یاد مهر تو ای مهربان تر از خورشید”

“لو لم أغب ربما... ما كنت اشتقتهي بضع حروف من الوقتبدون ضبط وتشكيل مضت بصمتوها أنذا بعدما تم الإفراج عنيأمضي إلى حيي لأقول اشتقت”

“الكل يتكلم ولا أحد يصغي”

“ياله من شيء مذهل -رؤية ظهر يبتعد- ظهر كائنٍ طُعِنَ على نحوٍ جائرٍ وهو يرحل من دون رجعة ! فيه نوعٌ من العجز , والضعف يطالب بالشفقة , يناديك , ويرغمك على أن تتبعه .ثمّة في ظهر كائنٍ يبتعد شيءٌ يستحضر جميع المظالم والإهانات التي قد نشعر أيضاً بالحاجة لروايتها فيما بعد , ويردّد بأنّه لابد من القول وداعاً مرة أخرى , لابد من فعل ذلك سريعاً , مباشرةً لأن هذا الكائن يرحل إلى الأبد تاركاً وراءه الكثير من الألم الذي سيبقى يؤلم لأمدٍ طويل , وربّما , عند الشيخوخة , سيحرم العيوم من النوم في الليل .”

“كأن تجربتي في الحبّ أقنعتني بأنّ وحدهُ مَنْ لم يعد الحب عنده سوى ذكرى يستطيع أن يتكلم كلاماً جميلاً عن الحب - وأنّ وحده مَنْ ضعُفَت حساسيته يستطيع الكلام عن الحب بطريقة مقنعة , أمّا الذي لا زال قلبه نابضاً بالحبّ فليس بوسعه إلاّ أن يصمت.”

“احساس عشق کامل به رنگ سفید شبیه است. بسیاری گمان میکنند که سفید به معنای بی رنگی ست, در حالی که سفید تمامی رنگ ها را در بر دارد. سفید از ترکیب همه رنگ ها ایجاد می شود. به همین ترتیب عشق نیز فقدان احساساتی از قبیل تنفر, خشم,شهوت,حسادت و پنهانکاری نیست, بلکه حاصل جمع تمامی احساس هاست; حاصل جمع هر آنچه که هست.”