“خوشا به حال آنکس که در خود یک چشمه ی خوشبختی دارد ...”

“نه هفت طبقه آسمان و نه هفت طبقه زمین برای جا دادن خداوند کافی نیست ، ولی قلب انسان به تنهایی می تواند او را در خود جای دهد.”

“روان آدمی هم از دریا نیرومند تر است و هم از مرگ ...”

“خوشا به حال آنها که رها نشده اند از ازل که بیهوده بپویند راه ابد را که سرانجام به ازل می رسد از دوران جهان و خوشا به حال مردگان آخرین که اندوهی به ارث نمی گذارند.دل دلدادگی”

“تلاشی که هر موجود منفرد برای ادامه ی خود به کار میبرد در چهارچوب برهه ی کوتاهی از زمان نیست.در چارچوب بی نهایت زمان است.”

“من در آیینه به خود می‌نگرممن در آیینه به خود می‌نگرم با وسواسهمچو گنگی که به یک گنگ دگر می‌نگرد. از نسیم نفس زرد غروب در پس پنجره‌ی خاطر من پرده‌ی سربی شک می‌لرزدروی لب‌های دو چشمم خاموش سایه‌ی زمزمه‌ای می‌ماسد:هیچ‌کس این همه با این تصویرنیست بیگانه که من...”

“حلقهدخترک خنده کنان گفت که چیستراز این حلقه ی زرراز این حلقه که انگشت مرا این چنین تنگ گرفته ست به برراز این حلقه که در چهره ی او این همه تابش و رخشندگی استمرد حیران شد و گفت:(حلقه ی خوشبختی است ،حلقه ی زندگی است)همه گفتند :مبارک باشددخترک گفت دریغا که مراباز در معنی آن شک باشدسالها رفت و شبیزنی افسرده نظر کرد بر آن حلقه ی زردید در نقش فروزنده ی اوروز هایی که به امید وفای شوهربه هدر رفته ،هدرزن پریشان شد و نالید که وایوای،این حلقه که در چهره ی اوباز هم تابش و رخشندگی است حلقه ی بردگی و بندگی است”