“Ishte si kub, zemërmirë dhe praktik.”

“Nëse unë do të dëshiroja një mashkull, atëherë ai duhej të ishte i bukur si Antonio, i mencur si Brehti dhe erotik si Koheni. Besnik si një qen dhe diskret si një mace. I pasur si Hermani. Kjo ishte e pamundur dhe unë isha e pashpresë.”

“Pikat e renda e goditen ne fytyre. dhe pernjeheresh ai s'po e merrte vesh ne ishte qesharak apo i mjere, ne vuante apo nuk vuante-dinte vetem se po jetonte. Po jetonte! ai ekzistonte, jeta e kishte pushtuar serisht, dhe ai nuk ishte me spektator, nuk qendronte me jashte saj; shkelqimi i forte i ndjenjes se pakontrollueshme vershonte perseri neper damaret e tij, si zjarri neper oxhake furrnaltash; dhe nuk kishte pike rendesie ne ishte i lumtur apo fatkeq; ai po jetonte dhe e ndiente fort qe po jetonte- dhe kjo ishte mjaft!”

“Ja keshtu eshte dashuria:nje shishke me livando.Kur zbrazet shishja,era qendron dhe pak e pastaj gjithcka avullon dhe nuk ndihet me.Humbet si dashuria!...-Qenke me mendime borgjeze,moj shoqe!Ajo eshte dashuri borgjeze!”

“Tek ajo shtepi nis dhe mbyllet gjithcka imja. Jashte saj ndihem si nje kermill qe ka dale nga guaska, e ka humbur dhe perpiqet me kot ta rigjeje. Nje kermill ne kerkim te guaskes se humbur...”

“Për fatin e keq të njeriut, kujtimet nuk lihen dot në asnjë vend. Do apo s’do ti, ato të ndjekin nga pas si hija, që aty është gjithmonë, pavarësisht nga fakti nëse është diell dhe ti e sheh apo është vrenjtur dhe nuk mundesh.”