“Lat sto - tam - ówdzie - rzucę, drugich zaś sto minęIdąc za gwiazdą, która nie świeci godzinę(...)Ponad siebie sam będąc, jak orzeł legionu Srebrny, biały i zimny, choć ma krew u szponu”

“Bom ja ostatni tu w poetów świecie,Którym nie przyszedł w czas i...zresztą wiecie!”

“Księgi zaś Twoje, mimo złote wargiKart z pargaminu, i Twoje dzienniczkiZ elektrycznymi okrzyki lub skargiGasną, jak ckliwe o południu świéczki”

“I nie myśl, jak Cię nauczyli w świecieŚwiątecznych-uczuć świąteczni-czciciele,*I nie mów, ziemskie iż są marne celeLecz żyj raz przecie...!”

“Kraj, gdzie wawrzynów nie zwą liśćmi-bobkowymi,Ziemia się sama wieńczy...nie, jak łazarz, z bóluPrzykłada liść do rany dłońmi zwątlałymi”

“Pod sobą samym wykopawszy zdradę,Coś z życia kończę, kończąc mecum-vade,Złożone ze stu perełek nawlekłychLogicznie w siebie -- jak we łzę łza -- wciekłych”

“Doprawdy, nie wiem, jak tu chwilę dobić,Nudy mię biorą najszczersze;Co by tu na to, proszę Pani, zrobić,Czy pisać prozę, czy wiersze? -”