“Mo SheanmháthairAr ais arís lá breá LúnasaCanach geosadáin ar foluainAr chuile leoithne ghaoitheDo theach ina sceatraighNa cróite ina snaois,Airím arís ceol na mblianta dearmadta,Drumadóireacht an bhanna práisAg máirseáil síos an bóthar,Tusa led' sciortaí ardaitheAg damhsa ar an screabánDo sheachtar ógNáire shaolta fútIna bhfál ceilte os do chomhairLe nach bhfeicfeadh na comharsainMeidhréis do dhamhsa.”

“Tá an ghealach ina luí ar a droimGlan ar meisceCoimeádann sí na héin ina ndúiseachtI dteanga iasachta atá a ngiob geabSníonn abhainn airgeadúil in aghaidh na fána,Iompraíonn scáil na sceiche gile léi,Taoi amuigh ag siúl, ní foláir, cosnochtaThe moon lies on her backMad drunkKeeping the birds awakeThey chat in a foreign tongueA silvery river flows up the slopeBearing with it the reflection of a fairy bushYou must be out walking, in Your bare feet”

“Na realidade, prefiro a ciência à religião. Se me fizerem escolher entre Deus e o ar condicionado, fico com o ar.”

“Seanabhean is ea mise anois go bhfuil cos léi insan uaigh is an chos eile ar a bruach. Is mó bogradh is cruatan curtha agam díom ón gcéad lá do saolaíodh me go dtí an lá atá inniu ann. Dá mbeadh ’fhios agam go mbeadh a leath, ná a thrian, i ndán dom ní bheadh mo chroí ná m’intinn chomh haerach ná chomh misníúil is do bhí i dtosach mo shaoil.”

“Depois refleti que todas as coisas nos acontecem precisamente, precisamente agora. Séculos de séculos e apenas no presente ocorrem os fatos; inumeráveis homens no ar, na terra e mar, e tudo o que realmente sucede, sucede a mim...”

“Porque sua mulher vivia com o coração na mão e estendia este como oferta para o ar do mundo, entregue por completo ao momento presente, como vivem as rosas do campo e as rolas dos céus.”