“Elim ıslanır diye suya dokunmamak, ateş yakar diye ateşten kaçmak olmazdı. Tarih, yapanlarla, yapanların yaptıklarına sahip çıkanlar arasındaki kavgadan başka neydi ki... Ya yapanların yaptıklarına sahip çıkanların yanında yer alacaktın, ya da yapanların yanında yer alıp emeklerinin çalınmasına, bahçelerinin yağmalanmasına göz yummayacaktın. İşte o zaman duyabilirdin içinde insanlığı yaratanların görkemli gücünü. İşte o zaman gerektiğinde Spartaküsleşir, Bedreddinleşir, Promethuslaşır gerektiğinde de Hekalit, Hemorus, Sokrat gibi bilgeleşirdin.”

“-Peki bundan sonra ne olacak? Nereye gidiyoruz? Cennet diye bir yer yok mu?-Hayır Jonathan öyle bir yer yok. O ne bir yer, ne de bir zaman. Cennet, kendinde kusursuzluğu bulmaktır.”

“O zaman ne yapacağız?'' ''Hamlet'in dediği gibi: İşte sorun bu.”

“Ne zaman ki dinlediğiniz şarkılar size onu hatırlatmaz; işte ancak o zaman hayattan bir tat alabilirsiniz .”

“Demek ki, ben-ben-ben'in günü gününe sürekliliği dışında başka bir süreklilik olmadan yaşıyordum. Günü gününe kadınlar, günü gününe erdem ya da erdemsizlik, günü gününe, köpekler gibi, ama her gün sağlamca yerinde duran kendim. Böylece yaşamın yüzeyinde ilerliyordum, sözcükler içinde, hiçbir zaman gerçek içinde değil. Tam okunmamış o kitaplar, tam sevilmemiş o dostlar, tam gezilmemiş o kentler, tam sarılmamış o kadınlar! Sıkıntıdan ya da dalgınlıkla birtakım el kol hareketleri yapıyordum. Varlıklar birbirini izliyor, birbirine takılmak istiyorlardı, ama ortada hiçbir şey yoktu, bu da berbat bir şeydi. Onlar için. Bense unutuyordum. Kendimden başka bir şeyi hiçbir zaman anımsamamışımdır ben.”

“Her kentte böyle yerler vardır işte, o kadar sersemce çirkindirler ki, orada hemen her zaman yalnızsınızdır”