“زيارة ............ بعد إذن السيد مأمور السجن عندى زيارة من صديقى صاحب المسدس اللى مارضيتش أبلّغ عنه علشان أقدر أستمتع بالعقوبه لوحدى انا سجين الزنزانة 103 أنا مش سفاح سعادتك أنا حرامى شقق مفروشه الشقق اللى اغلب الوقت فاضيه ومقفوله بالمفتاح على عفاريت قاعده بتسكر و تنم على اللى عدوا من الشقه فى سهرا حمرا أو فى قعدة خيانه أو فى تغريبة واحد من كفر الشيخ بس المرة دى اضطريت اقتل كان فيه 3 رجاله كوايته و مومس تحت العشرين مااستفزنيش انها كانت بترقص لهم بس اتوترت لمّا لقيتها بترقص لهم عريانه حسيت إن فيه مأساه مكلبشه فى جسمى كله اضطريت افكها باربع طلقات من المسدس البريتا ال8 مللى بتاع صاحبى قتلتهم بس لاول مره فى حياتى ماسرقتش ولإنى كنت فاكر إنى ريّحتهم سلمت نفسى لقسم قصر النيل. تانى.. أنا مش سفاح سعادتك والزيارة دى ممكن تنقذنى من هلاوس الحبس الانفرادى دا غير إنها ممكن تبقى آخر فرصة أقدر أقابل فيها صاحبى و أرجّع له المسدس بتاعه.”

“الأسطوره بتقول إن فى الوقت اللى نشوف فيه جثه من الجثث دول وما نفتكرش الحكايه.. فى الوقت دا بس الدم اللى ما خرجش من الجثث دى وقت ما ماتت حيبدأ يسيل.. حيسيل لدرجة إنه حيخرج من بيبان وشبابيك البيوت زى الشلالات.. وحيملا الشوارع.. حيملاها لدرجة إننا حنستخدم مراكب بدال العربيات»…”

“بقالى سنة بالتمام و الكمال مش قادرة أقرأ!! و رغم ان فضولى للمعرفة ما انتهاش, بالعكس لكن "السلام" اللى كنت مطمئنة دايما انى حا لاقيه فى القراية, ما عدتش قادرة أبحث عنه فيها, و مش عارفة هل السبب فى ان الصيغة دى اللى ربما تكون بتحولك الى متأمل صرف لم تعد قابلة للاستمرار, و لو بحكم المرحلة دى من العمر؟ أم ان السبب فى الحرمان الطويل, العريق, من الدفء الانسانى الكافى لبعث الاطمئنان و القوة فى القلب, ليجترىء على مصاعب رحلة الكشف و التمرد... انه جف خلاص و ما عادش قادر يقتات على فتات قديمة, معظمها كان - فى الواقع - أوهام اتحطمت, كأن قدرتى على الاستمرار بعد الصدمات, كانت هى القدرة على تجديد الوهم! ... كنت دايما باعزى نفسى بالظن بانى أخطأت السبيل لمقصدى, و أواصل البحث محملة بنفس الأوهام غير منقوصة, عن الجمال فى بشر غير اللى عرفتهم, و فى النهاية, لما باتطلع داخلى مش لاقية غير مقبرة جماعية.”

“شد الكلام عمته و اختار اعز جوادو رد قاصد بلاده و الهوى ردادو ابن الاصول اللى ما يبدل بلاد ببلادو الغربة مرة و لو كانت هدومها جدادفى مصر بعد السفر وجد الكلام معناهو اهل مصر صحابى و اولياء اللهيا اوليا لسه فى العشرين و فى التلاتينيستنجدوا المؤمنين فى المأزمة بيكميا فارجين الكرب بين العرب عناوينمنعنى عنهم مطار القاهرة و اسمىو انى لو جيت يقولوا اجنبى مسكناهمسكنا واحد اهو له مديح فى حزب اللهيتهموا اصحابى بيا مش انا بيهمو اضرلى ستة سبعة اكون فى وسطيهمعبال ما خلص الكلام دهالنصر كان مضمونالقلب فرحان و لكن اتعبه منفاهو هده بعده عن اللى عاش بيستناهما فضلش غير انى انحنى حبا و اقول اللهالله افردنى عنهم و جمعهملكى اراهم على بعد و اسمعهمقد فاز فوزا عظيما من قضى معهم……………..لما تشوف الشهيد تبقى السلامة خجلوتبقى عايز تقول له يا أخى آسفطب قول لى بس اعمل ايه، لو يعنى فيها عملاللقمة دى لك نصيب فيها باشيلهولكواشيل نصيبك من القاعدة وكاسات الشاىلكن نصيبك فى أنفاسى أشيله إزاىوازاى أشيللك نصيبك من فرحنا الجاىساعات ألاقينى باطلب خط محمولكبعمل فى نفسى كده ليه، لسه مش عارفو اروح على القهوة أسأل، هو جه وسألمن قال لك الموت طبيعى يبقى مش شايفالموت ده شىء مش طبيعىالموت ده أصله خللالأصل فينا الخلودوهييجى يوم نلقاهما تحسبوش الشهيد اداكوا بس حياةما موتوش هو وحده اللى برصاصة رماهده طخ ابنه اللى لسه ما اتولدش معاهوطخ أولاد ولاده لآخر الأيامموت معاه بشرية كاملة محتملةعدوا كان فيها كام شاعر وكام رساموكام طبيب عبقرى بين الأطبة إماموفيلسوف له على حكم الليالى كلاموبنت نظرتها تشفى القلب من داؤهفى شعب كامل رحل ما عرفش أسماؤهفي جسم كل شهيد فيه مصر مكتملةفخلوا مصر اللى فاضلة تعيش كما شاؤوا. . . . .”

“عايزة أتكلم.. عايزة أتنفس.. عايزة حد يفهمنى.. عايزة حد يقدر كل حاجة أنا حاسة بيها.. أنا بنت بس فى الأصل إنسان بنى آدم.. جوايا كتير عايز يتقال.. من غير ما حد يتريق ولا يقول إيه قله الأدب دى.. والناس تبدأ تتغمز وتتلمز على اللى بقوله.. أصل اللى هكتبه وهقوله.. أبسط حقوق الإنسان".”

“تعالوا الاول نعرف الديمقراطية ، ديمقراطيه يعنى حُكم الشعبوحُكم الشعب يعنى حاجتين فى الاساس : انتخابات " حُره و نزيهه" التعقيد جاى من الكلمتين اللى بنسمعهم طول الوقت دول"حره ، نزيهه" ... مع ان تعريفهم يبدو سهل برضه: الحُريّه يعنى ماحَدّش يُجبُرحد على أى أختيار كان، أثناء عمليه التصويت أو الأنتخاب ، و النزاهه يعنى ماحَدش يلعب فى نتائج أى انتخابات أو تصويت . كويس جداًلحدد دلوقتى كُل الناس مُتفّقين ، نيجى بقه للمشكله والمعضله والعقده ، والمأزق و الفخ و الكمين , ألا و هو , نوع المواطن اللى بيدلى بصوته فى أى انتخابات او أى تصويت , يعنى ببساطه عشان يبقى عندك نظام ديمقراطى ( بالمفهوم المتعارف عليه ) ناجح فعلاً, لازم يبقى عندك شعب بحاله موضع ثقه , لان مجموع أصوات الشعب بحاله هو اللى بيقرر مين اللى حيمثله فى البرلمان و مين اللى حيحكمه.و الفخ واضح طبعاً , لو عندك شعب فقير مثلاً وحَد اداله فلوس ممكن ينتخبه , لو عندك شعب محروم من الخدمات مثلاً و حد قدمله الخدمات دى ممكن برضه ينتخبه... لو عندك شعب عاطفى مثلاً ممكن بسهوله عواطفه تأثر على قراره . و الاخطر من ده كله انك لو عندك شعب ساذج او جاهل او مايعرفش فين مصلحته لاى سبب ممكن حد ذكى يضحك عليه فبرضه ينتخبه و بالتالى تبقى النتيجه بتاعه أى انتخابات اصحاب الاصوات فيها بيندرجوا تحت أى من الحالات المذكوره أعلاه, بتبقى نتيجه إن لم تمل الى الكارثيه فهى على الاقل فى منتهى الخطوره”